Είναι κοινό μυστικό ο εργασιακός μεσαίωνας, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η υπερεντατικοποίηση της εργασίας κτλ. στα ξενοδοχεία, όπως τα «πεντάστερα» κάτεργα της Αθήνας.
Με πενιχρούς μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ και μεροκάματα (3 ευρώ την ώρα), με εργαζομένους που δεν έχουν κανένα δικαιώματα στη μητρότητα, στην άδεια, στην πληρωμή, στην επιδότηση ασθένειας, που δουλεύουν νύχτα με νύχτα, σε εξοντωτικούς ρυθμούς. «Πεντάστερα» κάτεργα, όπου το ένα εργατικό ατύχημα διαδέχεται το άλλο, με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους από ένα και δύο δουλεμπορικά προκειμένου φουντώνει ο ανταγωνισμός και να επιτυγχάνουν το χαμηλότερο μισθό.
Το παράδειγμα του HILTON
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το ξενοδοχείο Χίλτον, με 511 δωμάτια, των οποίων ο μέσος όρος πληρότητας το χρόνο ξεπερνά το 80%. Με μόλις 15 καμαριέρες μόνιμες και 60 από δουλεμπορικά γραφεία, με συμβάσεις μιας μέρας ή ενός μήνα, που εξουθενώνονται καθημερινά. Με τη χλιδή των δωματίων να μη φτάνει στα υπόγεια εκεί όπου βρίσκονται τα πλυντήρια – στεγνωτήρια με χαλασμένο κλιματισμό και δεκάδες εργαζόμενους στοιβαγμένους για 8 και 10 ώρες σε υψηλές θερμοκρασίες. Με την τρομοκρατία και την απειλή να παραμονεύει.
Τι κάνει το υπουργείο Εργασίας και το ΣΕΠΕ; Απειλούν και «τουφεκιές» την εργοδοσία (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της εργαζομένης του «Καρυπίδης που αυτοκτόνησε, ούσα 15 μήνες απλήρωτη) και βγάζουν ανακοινώσεις σαν να είναι συνδικαλιστικές παρατάξεις. Επί της ουσίας, δεν κάνουν τίποτε φιλεργατικό, αφού υλοποιούν κατά γράμμα τις μνημονιακές πολιτικές και την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και της νομοθεσίας.
