Συμμετέχουμε στην Απεργία της 17ης Μάη. Όχι, βέβαια, επειδή καλούν τα γνωστά επιτελεία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ούτε επειδή γενικά κάθε κατεργάρης έχει φροντίσει να ’χει τον δικό του πάγκο, με τη συνηθισμένη του πραμάτεια δια πάσαν νόσον και τούτη τη φορά.
Συμμετέχουμε για να συναντηθούμε με άλλους απλούς ανθρώπους που, σαν εμάς, θα ψάχνουν νοήματα μέσα στα υλικά κατεδάφισης όλων των κόσμων που πεθαίνουν.
Καλούμε τα μέλη του Σωματείου μας να βγουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις την Τετάρτη. Για όσα μας λείπουν πιο πολύ. Για την Αξιοπρέπεια, τη Δημοκρατία, τη Λευτεριά, που όσο ξένοι δυνάστες, κυβερνήσεις και λογής επιτελεία μάς τις στερούν τόσο τις ποθούμε.
Κάποια τραγούδια είναι θλιμμένα. Θέλει να τα νιώσεις και να το πάρεις βαθειά ότι κρατάνε πιο πολύ απ’ τα άλλα.
Τότε τραγουδάς λεβέντικα. Τότε κάποιος θα βρεθεί, κάποια θα βρεθεί.
Είναι μακρύς ο δρόμος και θέλει παρέα. Ώσπου να στάξουμε ξανά από ψηλά, πολλοί μαζί, πολλές μαζί, σαν πρώτες φλόγες μιας καινούριας μέρας.
