Η οριστική κατάργηση του βέτο του υπουργού Εργασίας στις ομαδικές απολύσεις και η αφαίρεση αυτής της αρμοδιότητας και από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (εκχωρήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 στο ΑΣΕ μετά από συμφωνία των κοινωνικών εταίρων χωρίς να νομοθετηθεί) και η επαναφορά της ισχύος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της υπερίσχυσης των κλαδικών συμβάσεων εργασίας μετά την 1η Σεπτεμβρίου του 2018, μαζί με τη νομοθέτηση μέτρων που θα κρίνουν σε συντομότερο χρόνο τη νομιμότητα των απεργιών, είναι τα βασικά σημεία των αλλαγών που περιέχει για τις εργασιακές σχέσεις η νέα συμφωνία κυβέρνησης και πιστωτών.
Στο εξής η διαδικασία των ομαδικών απολύσεων θα πρέπει να ολοκληρώνεται το αργότερο μέσα σε 90 ημέρες, από την έναρξη των διαβουλεύσεων με το ΑΣΕ και την υποβολή των απαραίτητων στοιχείων από την πλευρά του εργοδότη. Πάντως δεν αλλάζουν τα αριθμητικά όρια των απολύσεων που ισχύουν σήμερα και το ανώτατο ποσοστό παραμένει στο 5% ή σε 30 απολύσεις ανά μήνα.
Όπως σχολιάζει το ΜΕΤΑ («Με συνεπή ταξική μεροληψία, τα βάρη στις πλάτες εργαζομένων και συνταξιούχων»):
Η πολυδιαφημισμένη «μάχη για τις Κλαδικές Συμβάσεις» κατέληξε στην επέκταση του διαλυτικού υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, όπως ορίστηκε από τα πρώτα μνημόνια. Με τη νομοθέτηση της συρροής και της επεκτασιμότητας να μεταφέρονται χρονικά στο απώτερο μέλλον και πάντως σε χρόνο μετά τη λήξη του προγράμματος. Διατηρούνται, συνεπώς, αν δεν μεγεθύνονται, τα εμπόδια στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, που έχουν οδηγήσει στον αφανισμό των Κλαδικών ΣΣΕ, οι οποίες πλέον μετρούνται πλέον στα δάχτυλα του ενός χεριού. Υιοθετείται πανηγυρικά, λοιπόν, η θέση του ΣΕΒ, ότι η υπερίσχυση των Επιχειρησιακών Συμβάσεων σε βάρος των Κλαδικών είναι δήθεν «προς όφελος της οικονομίας και της ανάπτυξης».
Σε ότι αφορά τις ομαδικές απολύσεις, μπορεί να μην αυξάνεται το μηνιαίο όριό τους (5%), θα νομοθετηθεί όμως η άρση της υποχρεωτικής έγκρισής τους από το αρμόδιο Υπουργείο, ενώ η εποπτεία της διαδικασίας ανατίθεται στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, που είναι ένα μη πολιτικό, μη κυβερνητικό όργανο.
Για το συνδικαλιστικό νόμο υπάρχει συγκεχυμένη πληροφόρηση. Από τις διαρροές προκύπτει ότι δεν θίγεται η απαγόρευση του lock out και η διαδικασία προκήρυξης απεργίας. Συχνά-πυκνά, όμως, κυβερνητικοί παράγοντες και η ίδια η υπουργός κάνουν λόγο για «συνδικαλιστικά προνόμια», φωτογραφίζοντας ίσως προστατευτικές για το συνδικαλισμό διατάξεις που υπάρχουν στο ν.1264/82 και προετοιμάζοντας το έδαφος για επόμενη παρέμβαση.
