Χαρίσης: Την 1η Μάη τιμάμε τους νεκρούς μας και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης (βίντεο)

Με αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά, ο γραμματέας του ΜΕΤΑ Γιώργος Χαρίσης μίλησε στην εκπομπή «Στη δουλειά & στον αγώνα», που μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ (00:09:50)

Για εμάς τους εργαζομένους, η Πρωτομαγιά είναι απεργία και δεν είναι αργία. Κάθε φορά στην Πρωτομαγιά το συνδικαλιστικό κίνημα αναδεικνύει τα επίκαιρα προβλήματα που απασχολούν την εργατική τάξη. Ωστόσο, είναι και μια ευκαιρία μέσα από τις εκδηλώσεις να τιμήσουμε τους αγώνες και τους νεκρούς της εργατικής τάξης, που έδωσαν το αίμα τους για να κατακτήσουμε ό,τι κατακτήσαμε και τώρα αμφισβητούνται και χτυπιούνται από κυβέρνηση και δανειστές. Επίσης, αποτελεί μια αφορμή για να αναδείξουμε τον ιστορικό ρόλο που πρέπει να παίξει η εργατική τάξη στην ιστορική εξέλιξη, διότι θεωρούμε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι το τέλος της Ιστορίας. Η εργατική τάξη παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και για ένα πιο δίκαιο κοινωνικό σύστημα, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση μιας δίκαιης κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ (00:12:00)

Στην κοινωνική εξέλιξη, τα πράγματα δεν έχουν μια ευθύγραμμη πορεία. Ανάλογα με τις εξελίξεις, υπάρχουν στιγμές που μπορεί να υπάρχει μια κορύφωση και μια μεγάλη συμμετοχή και διεκδίκηση, όπως είδαμε τα προηγούμενα χρόνια… Η κάμψη στους αγώνες αποτελεί μια εμπειρία που απέκτησε ο ελληνικός λαός και για το ποιες δυνάμεις πρέπει να υποστηρίξει, αλλά κυρίως μια εμπειρία για τις αυταπάτες που μπορεί να έχει, ότι δηλαδή τα πράγματα μπορεί να γίνουν εύκολα, ότι οι αλλαγές οι κοινωνικές είναι μια απλή κοινοβουλευτική διαδικασία και ότι μπορεί κάποιος χωρίς τη δική μας συμμετοχή να αλλάξει τα πράγματα, ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, εάν δεν πάρουμε εμείς οι ίδιοι τις τύχες στα χέρια μας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ (00:15:00)

Αριστερά δεν είναι κάποιος ή κάποιο κόμμα επειδή κάθεται στην αριστερή πλευρά της Βουλής. Αριστερός δεν είναι κάποιος επειδή λέει ότι είναι αριστερός. Αριστερά είναι αυτή που είναι στο πλευρό των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων κι αγωνίζεται ενάντια στην οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου και των μηχανισμών του. Από την ταξική πλευρά, σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ, έχει μεταπηδήσει στο άλλο στρατόπεδο και δεν εκπροσωπεί την Αριστερά.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΓΣΕΕ (00:16:30)

Υπάρχει μια λανθασμένη ερμηνεία της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας και από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, η οποία οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα και σε λανθασμένες κινήσεις. Υποτιμούν την ανάγκη της πάλης και της τακτικής που πρέπει να ακολουθεί από το εργατικό κίνημα, με αποτέλεσμα να υποτιμά την αντιμνημονιακή πάλη και να μη διευκολύνει έτσι στη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, για να μπορέσουμε στη σημερινή συγκυρία να αναχαιτίσουμε την επίθεση του κεφαλαίου.

Το ΠΑΜΕ έχει μια μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Από τη μια μεριά, υπάρχει αυτό που λέμε εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο συνδικαλισμός των «σαλονιών», που συνδιαλέγεται με το κεφάλαιο και τους εργοδότες, όπως η ηγεσία της ΓΣΕΕ -που δυσφημίζει τους εργαζομένους και δεν τολμά να βγει στο πεζοδρόμιο. Από την άλλη πλευρά, έχουμε το ΠΑΜΕ που διευκολύνεται από αυτήν την κατάσταση, επιθυμεί όλο και περισσότερο η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος να είναι ίδια και χειρότερη, ώστε να εμφανίζεται αυτό ως το μόνο που μπορεί να εκπροσωπήσει την εργατική τάξη.

Όμως, η ενότητα της εργατικής τάξης δεν επιτυγχάνεται σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά σε ταξικό επίπεδο. Δηλαδή, ένας εργαζόμενος, είτε είναι αριστερός, είτε δεξιός, είτε θρησκευόμενος, είτε άθεος, είτε Έλληνας, είτε μετανάστης, παίρνει τον ίδιο μισθό, κινδυνεύει από την απόλυση, την ανεργία… Αυτή είναι η βάση ενότητας στα συνδικάτα.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΠΕΙΡΑΙΑ (00:26:30)

Το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, όπου έχει την πλειοψηφία το ΠΑΜΕ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τακτικής που ακολουθεί. Ενώ έχει την πλειοψηφία και τον πρόεδρο, δεν οργανώνει τίποτε, αλλά ακολουθεί ό,τι κάνει το ΠΑΜΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι και αυτό του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, όπου το ΠΑΜΕ για δεύτερη φορά αναδείχθηκε πρώτη δύναμη, δεν μετέχει στη διοίκηση και δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για την παρέμβαση που θα πρέπει να υπάρξει στους εργαζομένους, ιδιαίτερα στους εργαζομένους με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Και είναι χαρακτηριστικό της τακτικής του, ότι όπου έχει τη διοίκηση, Ομοσπονδία, εργατικό κέντρο κτλ., από άποψη συλλογικής, δημοκρατικής λειτουργίας βάζει «λουκέτο» και έχουμε μια «στείρα» διαδικασία του ΠΑΜΕ.

Όσον αφορά στον Εργατικό Ταξικό Συντονισμό Πειραιά, εμείς ξεκινάμε από την πραγματικότητα που υπάρχει σήμερα: ότι στον ιδιωτικό τομέα, αυτό που λέμε ΓΣΕΕ, είναι ένα «άδειο πουκάμισο», δεν εκπροσωπεί ούτε το 10% της εργατικής τάξης και αναπαράγεται με όρους νοθείας, «πέτσινων» σωματείων. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τη συνεχιζόμενη διάσπαση που υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Και έχουμε ένα μεγάλο τμήμα εργαζομένων, ελλήνων και μεταναστών, που δεν εκπροσωπούνται στα συνδικάτα· και είναι αυτοί που κυρίως έχουν την ανάγκη της στήριξης του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος

Επιπλέον, βλέπουμε πως υπάρχουν ατομικές -κατά κύριο λόγο- συμβάσεις, και όχι ΣΣΕ, έχουμε εργασιακές σχέσεις μεσαιωνικές, έχουμε τρομοκρατία των εργοδοτών, απληρωσιά ή και… επιστροφή Δώρων (από τη μια βγάζει από το ATM ο εργαζόμενος το Δώρο κι από πίσω περιμένει ο εργοδότης και του το παίρνει)… Πώς θα αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση; Με όρους του συνδικαλιστικού κινήματος που έχουμε, του απαξιωμένου, που δεν μπορεί να σηκώσει ανάστημα σε αυτήν την τρομοκρατία; Άρα, χρειάζεται όλες οι δυνάμεις που έχουν ταχθεί κατά τέτοιων πρακτικών και πολιτικών να συνενωθούν. Πρέπει να υπάρξει μια ευρύτερη συσπείρωση συνδικάτων, σωματείων, συλλογικοτήτων, συνδαλιστών, εργαζομένων που αγωνίζονται, συνδικαλιστικών παρατάξεων σε ένα Εργατικό Κέντρο Αγώνα που να υπερασπιστεί τους εργαζομένους απέναντι στην τρομοκρατία των εργοδοτών, να επιβάλλει τη δική του τρομοκρατία.

Στον Πειραιά, με βάση τα παραπάνω, κάποια σωματεία συνενώθηκαν και αποφάσισαν να γιορτάσουν την Εργατική Πρωτομαγιά εκεί, στο Πασαλιμάνι (ώρα 10πμ.), αλλά και να έχουν κοινό αγώνα από τούδε και στο εξής. Θεωρώ ότι είναι θετική πρωτοβουλία, πρέπει να ενισχυθεί. Σε κάθε πόλη, πρέπει να υπάρξει ένας ανάλογος ταξικός συντονισμός.

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΗ (00:39:00)

Δε δικαιολογείται κανείς να μη συμμετέχει σε απεργίες ή διαδηλώσεις, επειδή -για παράδειγμα- δε θα υπάρχουν μέσα μεταφοράς την ημέρα της απεργίας. Παίζει μεγάλο ρόλο η συμμετοχή. Οι αντίπαλοί μας βλέπουν και μετρούν, και με βάση αυτό παίρνουν τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα.

Όσον αφορά στις απεργίες γενικότετα, ως ΜΕΤΑ έχουμε εντοπίσει μια αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος, που σύρεται από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για να οργανώσει τις απεργίες κτλ., με πιο χαρακτηριστική αυτή την απεργία – φάντασμα για το ασφαλιστικό το 2016.

Το εργατικό κίνημα πρέπει να βάλει αυτό τα αιτήματα, να διαμορφώσει τις συνθήκες παρέμβασης στις εξελίξεις, κι όχι παθητικά να αντιδρά στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, η οποία και καθορίζει ουσιαστικά την ημέρα της απεργίας, όταν φέρνει κάποιο νομοσχέδιο στη Βουλή.

Η εκπομπή μεταδόθηκε στις 29-04-17.