(Αν ένα αγαθό χαρακτηριστεί κοινωνικό, πάραυτα αποχαρακτηρίζεται, αν επιχειρηθεί αυτό να προσφερθεί από ιδιώτη).
Μετά το πραξικόπημα του δημοψηφίσματος και την προδοσία του Λαού μας τον Ιούλιο του 2015 με την ψήφιση του τρίτου στη σειρά μνημονίου από τους 222 βουλευτές, δηλαδή της κυβέρνησης σύριζα-ανελ και τους κομπάρσους της, και με την ουσιαστική ανάληψη της διακυβέρνησης απ’ τους θεσμοτροϊκανούς δανειστές της χώρας, τα ντόπια και ξένα αρπακτικά του δημόσιου πλούτου της, ερεθισμένα από την όσφρηση που εκπέμπουν τα θνησιγενή φιλέτα της σαν συνέπεια της μνημονιακής ασφυξίας που υπέστησαν, όρμησαν με τα ράμφη τους στα σίγουρα σε απόδοση αυτά φιλέτα της, μια και κατάντησαν θύματα μιας κυβέρνησης που τα δίνει όλα.
Η ολοκλήρωση της πολιτικής της απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας που άρχισε το 1990 και η πρόθεση της ιδιωτικοποίησης του κλάδου,[που ενοχοποιεί όλες τις από τότε κυβερνήσεις] άρχισε τελευταία να υλοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς σε μια μεταλυγνητική εποχή για τη ΔΕΗ, ενώ απαξιώνει συγχρόνως μαζί με την ίδια και τον εξοπλισμό της. Ικανοποιεί δε την απαίτηση των εντολέων της, να ελεγχθεί πλήρως από τους νέους ιδιοκτήτες της, η παραγωγή και η εμπορία κατά 50% έως το τέλος του 2019. Με πλήρη την οδηγία από την ΕΕ για τον ΔΕΔΔΗΕ που θα κατατάξει σύντομα εκεί και τον ΑΔΜΗΕ και οι αγοραστές να προέρχονται από ξένα κράτη, όπως η πώληση του 24% του ΑΔΜΗΕ από κρατική κινέζικη εταιρεία. Ο δε έλεγχος του λάφυρου ΔΕΗ μετά την κατάκτησή της, να μην είναι μόνο ιδιοκτησιακός, αλλά και λειτουργικός, αφού οι νέες τους απαιτήσεις μετά τις τελευταίες συναντήσεις διοίκησης και κουαρτέτου [να υποχωρεί η πρώτη] σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, υποχρεώνουν μια άλλοτε ανθούσα ΔΕΗ να προβαίνει σήμερα σε απολύσεις με το πρόσχημα της συνταξιοδότησης λόγω ηλικίας, ονοματίζοντας αυτούς τους εργαζόμενους βαρίδια [απόφαση του Δ.Σ. ΔΕΗ 24-1-17] ιδιαίτερα μετά τον ανθρωποκτόνο νόμο Κατρούγκαλου τον 4387/2016 που κανείς αυτονόητα εργαζόμενος δεν επιθυμεί να συνταξιοδοτηθεί, αδιαφορώντας αν επιβαρύνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο τα ήδη φτωχοποιημένα ασφαλιστικά ταμεία. Την ίδια στιγμή η επιχείρηση να παραχωρεί με δημοπρασία στους αγοραστές, πακέτο από 500 περίπου χιλιάδες φερέγγυους πελάτες της μέσω των θυγατρικών της. Της ζητούν ακόμη: να καταργήσει την έκπτωση του 15% στους συνεπείς καταναλωτές με το πρόσχημα ότι αυτή η έκπτωση στρεβλώνει την αγορά και απαιτούν να γίνονται διακοπές ρεύματος στους «κακοπληρωτές» πελάτες της, ανεξάρτητου του εισοδήματος που διαθέτουν, ανέργων κλπ.
Οι πιστωτές της με τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της στα χέρια τους να την απειλούν με πρόστιμο 100 εκατομμυρίων ευρώ, υποδείχνοντας κατά προτίμηση την πώληση, υδροηλεκτρικών μονάδων [3000 Mw] και λιγνιτικών σαν συμφερότερες από το κόστος παραγωγής για να πωληθούν. Να υλοποιηθεί το business plan, που στην πραγματικότητα σημαίνει: σημαντική μείωση του μεριδίου της στην αγορά ηλεκτρισμού και με την μνημονιακή της δέσμευση η συμμετοχή της να φτάσει στο 49%. Στο τέλος δε να προκύπτει: ΔΕΗ =ΤΑΙΠΕΔ = ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ = ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ. Χωρίς καμία σθεναρή αντίδραση απέναντι στους ανταγωνιστές της που από καιρό στην ύπαρξή τους υπέκυψε. Θα μπορούσε να το κάνει αυτό αφού διαθέτει μονοπωλιακή και αποκλειστική ιδιοκτησία στα δίκτυα Μεταφοράς και Διανομής τα οποία εκείνοι χωρίς άλλο έχουν ανάγκη.
Τα δύο και πλέον δις. ευρώ των πελατών της σήμερα προς την επιχείρηση, δυσκολεύουν την λειτουργικότητά της και ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Η δε δήλωση της διοίκησης για ανάθεση της είσπραξής τους σε ειδική του είδους εταιρεία, μπορεί αυτή να πάρθηκε πίσω, αλλά μετά από τις αντιδράσεις που προέκυψαν εξ αιτίας της τακτική που ακολουθούν αυτές απέναντι σε όσους χρωστάνε και δεν μπορούν να πληρώσουν. Κατά βάθος όμως, με αυτήν προειδοποίησε τους οφειλέτες της να σπεύσουν να πληρώσουν , ή να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και αποκάλυψε την πρόθεση της διοίκηση να ξεπεράσει με αυτό τον τρόπο το πρόβλημά της μια και ένας υπάλληλος της ΔΕΗ ποτέ δεν θα γίνονταν τόσο απαράδεκτα ενοχλητικός, όσο ένας κάτω απ’ την εργοδοτική απειλή εργαζόμενος σε ιδιώτη για να παρουσιάσει αποτέλεσμα.
Και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για όλα αυτά να βρίσκεται απούσα και να κρατάει αποστάσεις απ’ την παράδοσή των αγώνων της την δεκαετία του 1980 που το τότε σύνθημα «ρεύμα φθηνό, ΔΕΗ για το Λαό» και ΔΕΗ: «ενιαίος φορέας ενέργειας στην Παραγωγή, Μεταφορά, Διανομή και εμπορεία να είναι Λαϊκή περιουσία» που ξεσήκωσε τον κόσμο της περνώντας σε σημαντικές κατακτήσεις. Και είναι πολλά τα αρνητικά της, αφού έβαλε πλάτη: στο «νέο σύστημα αξιολόγησης» για όσους τολμήσουν να παραμείνουν στη δουλειά, στο μεσαιωνικό σύστημα οργάνωσης της εργασίας που αποσκοπεί σε εργαζόμενους φθηνούς, ευέλικτους, εύκαμπτους, με εντατικοποίηση και χωρίς τους ικανότερους.
Το ακριβό ρεύμα, τα σκάρτα υλικά, τα εργατικά ατυχήματα, η μόλυνση του περιβάλλοντος, ο σχεδιασμός της μόνο σαν κερδοφόρος, οι προμήθειες, οι εργολάβοι κλπ, ανήκουν στην ιδεολογία που ξεκινάει, όταν ο δημόσιος τομέας έχει ξεφύγει από τον έλεγχο των εργαζόμενων και από αριστερές κυβερνήσεις. Η δε ΔΕΗ είναι Λαϊκή περιουσία γιατί: έγινε με δημόσιο δανεισμό και χρήμα, απ’ την υπεραξία των πελατών, είναι εγκαταστημένη σε δημόσια ιδιοκτησία, χρησιμοποιεί κύρια ορυκτό καύσιμο και τα τρεχούμενα και συσσωρευμένα νερά της και στήθηκε από τα χέρια των εργαζόμενων. Διαφορετικά βρίσκεται στα χνάρια αποικιοκρατών που κατά κόρον το πλιάτσικο εφάρμοζαν πριν από πέντε αιώνες. Και το σύνθημα «δεν μπορείς ποτέ να πουλάς κάτι που δεν είναι δικό σου» παραμένει πάντα επίκαιρο. Θέσεις, που ο σημερινός πρωθυπουργός σαν αντιπολίτευση, όσες φορές [και παρουσία μου] επισκέπτονταν τα γραφεία της ΓΕΝΟΠ στη διάρκεια των απεργιακών της κινητοποιήσεων και στα συνέδριά της και όχι μόνο, εξέφραζε την συμπαράστασή του και υπερθεμάτιζε τις θέσεις αυτές.
