24.1 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

36ο Συνέδριο ΑΔΕΔΥ: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού»

Από το Βασίλη Γκιτάκο, αντιπρόεδρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, επικεφαλής του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ

Πρόσφατα

Έληξαν την Παρασκευή 2 Δεκέμβρη 2016 οι εργασίες του 36ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ με την εκλογή νέων μελών στο Γενικό Συμβούλιο της ανώτατης Συνομοσπονδίας εργαζομένων στον δημόσιο τομέα.

Οι εργασίες που ξεκίνησαν την περασμένη Τρίτη 29 Δεκέμβρη σημαδεύτηκαν από τις απαράδεκτες ενέργειες της συνδικαλιστικής παράταξης της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής» (Μπαλασόπουλος) στη «λογική» να μην νομιμοποιηθούν όλες οι ομοσπονδίες – μέλη της ΑΔΕΔΥ για να μπορέσουν να διατηρήσουν τα εκλογικά ποσοστά τους στη νέα διοίκηση.

Με μία απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ που ελέγχεται, τουλάχιστον ως προς την ηθική και τη δεοντολογία της (υπέρ ψήφισαν 16 από τους 35 συμβούλους – απούσες ήταν τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις της Ομοσπονδίας ΔΑΣ-ΟΤΑ / ΜΕΤΑ-ΟΤΑ / ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ), κατάφεραν να σύρουν το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ στα δικαστήρια για να αποφασίσει η αστική δικαιοσύνη τη νομιμοποίηση των ομοσπονδιών – μελών της ΑΔΕΔΥ, βαθαίνοντας έτσι τις πληγές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι φανερό ότι η κίνηση αυτή δεν στόχευε στην τήρηση των καταστατικών διατάξεων, αλλά εξυπηρετούσε τη συνδικαλιστική επιβίωση κάποιων.

Συνεχίζοντας τα κακά νέα πρέπει να αναφέρουμε:

● Το μειοδοτικό διαγωνισμό που μονοπώλησε στις τοποθετήσεις των παρατάξεων του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ), ΔΑΚΕ (ΝΔ), Ενωτική Αγωνιστική Εκκίνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), για το ποιο μνημόνιο είναι λιγότερο καλό, μιας και οι τρεις συμφωνούν ότι τα μνημόνια είναι καλά και αναγκαία.

● Την αγωνία και την επιδίωξη των δυνάμεων του ΜΕΤΑ για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου με δυνάμεις που κινούνται στο χώρο της Ριζοσπαστικής, Αντικαπιταλιστικής και Κομμουνιστικής Αριστεράς, με προοδευτικά, αγωνιστικά και αντιμνημονιακά συνδικαλιστικά σχήματα και μεμονωμένους αγωνιστές συνδικαλιστές, που θα μπορούσε να είναι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων την επόμενη κρίσιμη περίοδο, για τους εργαζόμενους και τη χώρα· παρέμειναν ως αγωνία και επιδίωξη, αφού οι δυνάμεις που απευθυνόταν η πρόταση του ΜΕΤΑ δε φάνηκαν αποφασισμένες να κάνουν την υπέρβαση και προφανώς προέταξαν το παραταξιακό και κομματικό τους συμφέρον.

Και προχωρώντας στα πιο κακά νέα:

● Είχαμε την προσπάθεια νοθείας των εκλογών από την παράταξη της ΔΑΚΕ, όπου ΔΑΚίτης, μέλος της Ομοσπονδίας τελωνειακών και μέλος της ΝΔ προσπάθησε με το διαβατήριο και την κάρτα συνέδρου να ψηφίσει αντί του γραμματέα Οργανωτικού της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη – Πέτρου Σπανάκη που ήταν εκλεγμένος σύνεδρος, αλλά… απουσίαζε. Γεγονός που μας γυρίζει σε άλλες εποχές, μαύρες εποχές, εποχές νοθείας, αλλά παράλληλα επαληθεύει και τη λαϊκή ρήση, «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του», για όλους όσοι πίστευαν το αντίθετο.

● Τα αποτελέσματα των εκλογών για τη νέα διοίκηση της ΑΔΕΔΥ αποτυπώνουν ως πρώτη δύναμη τη ΔΑΚΕ, το σχηματισμό της νέας εργοδοτικήςκυβερνητικής πλειοψηφίας από τις παρατάξεις ΔΑΚΕ (ΝΔ) – ΠΑΣΚ / ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ) – ΑΡΚΙ/Αγ.Εν.Εκκ. (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), η οποία αποδέχεται με κάθε κόστος την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ και την Ε.Ε, συμφωνεί και συναινεί με την μνημονιακή πολιτική που ασκείται, αλλά διαφωνεί… στο ποιος την εφαρμόζει.

Ίσως το μόνο αισιόδοξο μήνυμα να αποτελεί η πολιτική απόφαση του Συνεδρίου που πάρθηκε με το 70% των συνέδρων (απαιτείται το 75% για καταστατική αλλαγή) για την de facto ένταξη όλων των συμβασιούχων στις Ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια Σωματεία, ιδιαίτερα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις στον χώρο του Δημοσίου. Η στάση των παρατάξεων της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ να καταψηφίσουν την τροποποίηση του άρθρου 4 στο Καταστατικό, για την είσοδο των συμβασιούχων με πλήρη δικαιώματα στην ανώτατη Συνομοσπονδία των δημόσιων υπαλλήλων και η απουσία από την ψηφοφορία της ΔΗΜΑΝ (Μπαλασόπουλος) ήταν αυτή που απέτρεψε να μετουσιωθεί η απόφαση του 70% των συνέδρων σε καταστατική αλλαγή.

Ο αγώνας συνεχίζεται ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, της λιτότητας και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και της κοινωνίας και αυτών που την υπηρετούν και εφαρμόζουν. Ενάντια όμως και στις γραφειοκρατικές και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζομένους και να καλλιεργήσουν εκ νέου την λογική του «ξεροκόμματου» και της ανάθεσης.

Παρόμοια Άρθρα

Παρατάξεις