Από το Γιώργη Χρήστου
Σε μια χώρα που οι κάτοικοί της βάλλονται σε όλα τα επίπεδα από τις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν, έρχεται και ένα άλλο στοιχείο να «προλειάνει» τη νέα επίθεση που θα δεχθούν οσονούπω οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους: η υπογεννητικότητα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία από τα Ληξιαρχεία της χώρας, συνεχίζει να «αυξάνει» η ψαλίδα μεταξύ των θανάτων και των γεννήσεων. Για το 2016 και μέχρι τις 22.8.2016, οι θάνατοι είχαν υπερβεί τις γεννήσεις κατά 19.394, στοιχείο που συμβάλει αρκετά στην γήρανση του πληθυσμού της Ελλάδας (βλ. τον πίνακα παρακάτω).
Είναι χαρακτηριστικό πως εάν συνεχιστεί με τους ίδιους ρυθμούς αυτό το φαινόμενο της υπογεννητικότητας, σε 40 χρόνια ο πληθυσμός της Ελλάδας θα είναι μειωμένος κατά 1 εκατ. και πολύ πιο γερασμένος, αφού 4 στους 10 θα έχουν ηλικία άνω των 60 ετών, με ό,τι αυτό σημαίνει για την κοινωνική ασφάλιση της χώρας.
Για την αντιμετώπιση του φαινομένου, είναι ξεκάθαρο πως αδιαφορούν -και το δείχνουν με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές τους- οι ελληνικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με τη «θρησκευτική» ευλάβεια με την οποία εφαρμόζει τα μνημόνια, το ενισχύει, την ώρα που μιλά για ανάπτυξη (που δεν έρχεται) προς όφελος του λαού και των εργαζομένων (που συνεχώς μειώνονται και εξαθλιώνονται).
Τα αίτια είναι κυρίως τρία και απορρέουν από τις πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια:
- Η οικονομική κρίση και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους, που δυσχεραίνει την οικονομική τους κατάσταση, παρατείνει την αβεβαιότητα και δημιουργεί συναισθήματα απαισιοδοξίας και φόβου (αδιάψευστοι «μάρτυρες» τα στοιχεία για την ανεργία τόσο από τον ΟΑΕΔ όσο και από την ΕΛΣΤΑΤ και τη Eurostat).
- Η απουσία επαρκούς υποστήριξης της πολιτείας προς τα νέα ζευγάρια και τις οικογένειες, καθώς και η έλλειψη πολιτικής κινήτρων για αύξηση της γεννητικότητας.
- Το κύμα μετανάστευσης που παρατηρείται τα μνημονιακά χρόνια προς άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες έχουν αναζητήσει την τύχη τους στο εξωτερικό, με τους μισούς να είναι νέοι μέχρι 34 ετών, ένα δυναμικό παραγωγικό εργατικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή, που συμβάλλει στο ΑΕΠ, στην οικονομία και στα ασφαλιστικά συστήματα των ξένων χωρών.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως με την ανοχή ή τη συναίνεση της συγκυβέρνησης, προκειμένου να υπηρετήσει το κεφάλαιο και τους δανειστές:
- Το παιδί θεωρείται… τιμωρία και αντιμετωπίζεται ως τεκμήριο από το ΥΠΟΙΚ (άλλωστε, αποκτά ΑΦΜ με τη γέννησή του).
- Η μητρότητα βάλλεται από την εργοδοσία (σ.σ.: υπάρχουν πολλές καταγγεγραμμένες περιπτώσεις με γυναίκες που απολύθηκαν επειδή ήταν έγκυες, ή που τους ζητήθηκε να κάνουν αποβολή), την ώρα που το κράτος την «πνίγει» με αδιαφορία και «ευχολόγια».
- Οι δημόσιοι και δημοτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, μια δομή που θα βοηθούσε σημαντικά, ολοένα και συρρικώνονται. Για παράδειγμα, μην ξεχνάμε -βάσει καταγγελιών του ΠΑΣΕΚΔΑΠ- πως με το φετινό κατ’ όνομα πρόγραμμα «Εναρμόνιση της Επαγγελματικής και Οικογενειακής Ζωής» πολλά δημοτικά ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ θα βάλουν λουκέτο, με αποτέλεσμα να ενισχυθούν οι ιδιωτικοί σταθμοί.
Εν κατακλείδι, το κράτος πρόνοιας είναι «απών» ή ανεπαρκές, με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να θέλει να υιοθετεί «ευρωπαϊκές καλές πρακτικές» στα εργασιακά, που αν τις μελετήσει κανείς ότι είναι ακριβώς το αντίθετο, και να μη φροντίζει να υιοθετεί τις πραγματικά ευρωπαϊκές καλές πρακτικές, όπως, για παράδειγμα, αυτήν της Φινλανδίας: το κράτος δείχνοντας έμπρακτα τη στήριξή του στους γονείς και στο νεογνό δίνει ένα κουτί (starter kit) στην οικογένεια με ρούχα, πάνες, σεντόνια και παιχνίδια.
Και μιας και αναφερόμαστε στα εργασιακά, τα οποία θέλει να ισοπεδώσει από το Σεπτέμβριο, θα μπορούσε να επεκτείνει το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο για τις εργαζόμενες μητέρες και στους άνδρες συζύγους τους, αλλά και να επιμηκύνει την περίοδο χορήγησης του επιδόματος μητρότητας και των μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών.
Αλλά είπαμε: νυν υπέρ πάντων… οι δανειστές και το μνημόνιο 3!
