Το 29ο Συνέδριο του ΕΚΑ πραγματοποιήθηκε σε μια κρίσιμη περίοδο για τους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας περάσει εδώ και καιρό στο αντίπαλο στρατόπεδο εφαρμόζει το 3ο μνημόνιο το οποίο τσακίζει ολοκληρωτικά τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, ευνοώντας τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και εντείνει ακόμα περισσότερο το καθεστώς λιτότητας και ύφεσης των τελευταίων χρόνων. Το 3ο μνημόνιο παίρνει μορφή μέσα από τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, τη νέα υπερφορολόγηση, τη ψήφιση του νέου πολυνομοσχεδίου, του λεγόμενου “κόφτη” για τις δαπάνες αλλά και τη δημιουργία ενός νέου υπερ-ΤΑΙΠΕΔ στο οποίο εντάσσεται όλος ο εναπομείναντας δημόσιος πλούτος της χώρας.
Παρά τις κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, οι αντιδράσεις απέναντι σε αυτά τα μέτρα δεν ήταν τέτοιες που να δημιουργήσουν όρους πίεσης και αναίρεσης αυτής της πολιτικής. Και σε αυτό έχουν τεράστιες ευθύνες οι συμβιβασμένες και γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και το ΠΑΜΕ, που όχι μόνο δεν στάθηκαν αντάξια των περιστάσεων αλλά σε πολλές περιπτώσεις βρέθηκαν απέναντι στους εργαζόμενους. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η χυδαία στάση της ΓΣΕΕ στη μεγάλη μάχη του καλοκαιριού αλλά και η ανυπαρξία διάθεσης από μεριάς της, κλιμάκωσης των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος απέναντι στο ασφαλιστικό. Η λειτουργία της ΓΣΕΕ φαίνεται να περιορίζεται στην αναπαραγωγή μια συγκεκριμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας την ώρα που δεν δείχνει καμία διάθεση να εκπονήσει ένα σχέδιο οργάνωσης των νέων δυσχερών σχέσεων εργασίας με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων να πετιέται εκτός συνδικαλισμού.
Στην ίδια πορεία πλήρους απαξίωσης κινείται και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στο οποίο και πραγματοποιούνται εκλογές τις επόμενες μέρες. Επιχειρώντας έναν απολογισμό του μεγαλύτερου εργατικού κέντρου της χώρας θα απολογίσουμε σπάνιες συνεδριάσεις του ΔΣ, ανακοινώσεις στήριξης σε αγώνες που δεν οργάνωνε το ίδιο και παρουσία σε τριμερείς και επιθεωρήσεις εργασίας. Ουσιαστικά και το ΕΚΑ έχει μετατραπεί σε έναν ακόμη μηχανισμό αναπαραγωγής εργατικού παραγοντισμού και σκληρών γραφειοκρατιών πολύ μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων και ιδιαίτερα των επισφαλώς και νέων εργαζόμενων αλλά και των ανέργων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις που θέλουν να αποκαλούνται ταξικές οφείλουν να κινηθούν στην κατεύθυνση υπέρβασης της εκφυλιστικής κατάστασης και της κρίσης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Να οργανώσουμε την αντίσταση μας απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε από τους εργοδότες και τη μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάσει ενός πλαισίου με σαφή ταξικό, αντιμνημονιακό και αντικυβερνητικό προσανατολισμό. Είναι σαφές ότι ένας τέτοιος προσανατολισμός ουδεμία σχέση δεν μπορεί να έχει με εκφράσεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αντίθετα, απαιτείται το άνοιγμα σε νέες ζωντανές συνδικαλιστικές δυνάμεις με στόχο τη δημιουργία ενός ευρύτερου ενωτικού ταξικού πόλου που θα συμβάλλει στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος. Βάσει των παραπάνω και των θέσεων και των πρακτικών μας, οι ΡΧΤ-ΣΑΤ, μέσω των αντιπροσώπων μας που εξελέγησαν για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας από τις εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, στις αρχαιρεσίες που θα πραγματοποιηθούν στις 28-29/5/16 συμμετέχουμε και στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο «Ρεσάλτο στη Γαλέρα (ΜΕΤΑ – συνεργαζόμενοι αγωνιστές)». Η ενημέρωση των συναδέλφων στα πρωτοβάθμια σωματεία για τις διαδικασίες των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων δομών του συνδικαλισμού, αποτελεί για μας προϋπόθεση, ώστε να πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους και να την αλλάξουν εκ βάθρων.
