Παρά τις διακηρύξεις κατά καιρούς από τη σημερινή κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ανεργίας, τα πρόσφατα στοιχεία του ΟΑΕΔ (Ιανουάριος 2016) έρχονται να καταδείξουν πως «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», αποδεικνύοντας ότι τα μνημόνια και οι μνημονιακές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθεί, οδηγούν στην περαιτέρω εξαθλίωση των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας και στη διάλυση της οικονομίας.
Τα στοιχεία του ΟΑΕΔ δείχνουν ένα πράγμα: ότι ο «εφιάλτης» της ανεργίας ζει και βασιλεύει. Οι άνεργοι το μήνα Ιανουάριο αυξήθηκαν κατά 2,76%, με το 51% εξ αυτών να βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας και παραγωγικής διαδικασίας για διάστημα άνω των 12 μηνών, ενώ το ποσοστό που αναζητούν εργασία στις ηλικίες 20-54 ανέρχεται συνολικά στο 89,77%!!!
Το πιο παραγωγικό εργατικό δυναμικό της χώρας, αυτό που υποτίθεται μπαίνει στην εργασία και στην κοινωνική ασφάλιση και αυτό που βρίσκεται λίγα χρόνια πριν από το τέλος του ασφαλιστικού του βίου, ουσιαστικά, είναι εκτός αυτής με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σύνταξή του και το νέο κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό, που θέλουν να «εγκαταστήσουν» κυβέρνηση και δανειστές.
Όσον αφορά στην αναζήτηση εργασίας, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, παρατηρείται μείωση των ποσοστών στην κατηγορία εκείνων που είναι εκτός παραγωγικής διαδικασίας πέρα από τους 12 μήνες (μακροχρόνια άνεργοι), πράγμα που «μεταφράζεται» σε απογοήτευση και κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά και σε νέα μετανάστευση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας (άνω των 200.000 ατόμων). Μην ξεχνάμε πως σύμφωνα με τα στοιχεία άνω του 50% του νέου επιστημονικού της χώρας έχει ήδη οδηγηθεί εκτός συνόρων.
Ο «εφιάλτης» της ανεργίας στην Ελλάδα των μνημονίων συμβαδίζει με αυτόν του εργασιακού μεσαίωνα: που ξεκινά από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας με τους μισθούς – μπουρμπουάρ, την απληρωσιά, την εργοδοτική τρομοκρατία, τη μαύρη εργασία, την καταπάτηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα και φτάνει μέχρι τα προγράμματα της «κοινωφελούς δουλείας» που σχεδίασαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει «ρετουσαρισμένα» η σημερινή κυβέρνηση στο δημόσιο τομέα.
Στα παραπάνω, έρχεται να προστεθεί και η ομολογία των δανειστών μέσω της επιτρόπου Απασχόλησης, ότι «ηνομοθεσία της ΕΕ δεν καθορίζει το δικαίωμα σε μόνιμες συμβάσεις», δηλαδή ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση λέει όχι στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, πράγμα που δείχνει τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό των μνημονίων και των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, τύπου «παράλληλα προγράμματα» για την αντιμετώπιση της φτώχειας, τα εκβιαστικά διλήμματα, τύπου «μονόδρομος τα μνημόνια, αλλιώς καταστροφή και πτώχευσης της χώρας», δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν: υπηρετούν ξεκάθαρα το νεοφιλελευθερισμό, την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και των οικονομικών ελίτ που θησαυρίζουν ακόμα και στην κρίση!
Σε όλα αυτά, το σύνολο του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να σταθεί απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα, που μεγάλωσε και γιγαντώθηκε στα χρόνια του μνημονίου και δυστυχώς εξακολουθεί να μένει άθικτο, να ζει και να βασιλεύει και σήμερα με τη συγκατάθεση και της σημερινής κυβέρνησης.
Μοναδικός δρόμος διαφυγής του λαού μας από τη μέγγενη των μνημονίων και των δανειστών είναι η απαλλαγή της χώρας μας από τα μνημόνια, η διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η εθνικοποίηση και ο κοινωνικός-εργατικός έλεγχος των τραπεζών και η σύγκρουση με τις πολιτικές της ΕΕ και των δανειστών.
Ταυτόχρονα χρειάζονται μέτρα για τη φορολόγηση του πλούτου και του μεγάλου κεφαλαίου, τη φοροελάφρυνση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και την επανάκτηση από το δημόσιο των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, καθώς και η εφαρμογή ενός προοδευτικού – ριζοσπαστικού προγράμματος για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε όφελος του λαού και του τόπου, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και η ανεργία.
Το ΜΕΤΑ καλεί όλα τα συνδικάτα των εργαζομένων, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες στην ένταση, στην κλιμάκωση και στο συντονισμό των αγώνων για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, που θα ανοίξει και το δρόμο στα νέα αντεργατικά μέτρα που σχεδιάζονται να ακολουθήσουν και θα αφορούν κυρίως στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας.
Η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στη γενική απεργία στις 4 Φλεβάρη να μην μείνει ένα μετέωρο βήμα, αλλά να γίνει βήμα κλιμάκωσης των αγώνων με νέα γενική – παλλαϊκή απεργία στις αρχές Μάρτη, με καθημερινές δράσεις στους χώρους δουλειάς και με κορύφωση με την κατάθεση την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή.
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Ο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ «ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑΣ»
