Εκδήλωση με τίτλο «ΕΔΩ στο ΝΟΤΟ. Η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού, η οικονομική κρίση, η δράση των συνδικάτων, τα κινήματα αλληλεγγύης και τα κινήματα κατά της εργασιακής επισφάλειας», διοργανώθηκε την Πέμπτη 7 Μαΐου 2015 στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ από το ΜΕΤΑ και την Αυτόνομη Παρέμβαση του ΕΚΑ. Συμμετείχαν σε αυτή η CGT 94 Paris, CCOO Madrid, η Αλληλεγγύη για Όλους, και η κίνηση V voucherades.
Ομιλητές ήταν οι :
– Στάθης Τραχανατζής, γγ του ΕΚΑ, μέλος ΔΣ της ΓΣΕΕ και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του ΜΕΤΑ
– Cedric Quentin, γγ της CGT Paris 94
– Paula Guisante, υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων της CCOO, Μαδρίτη
– Εύη Μαυροφρύδη, μέλος των V for Voucherades
– Χρήστος Προβέζης, εκπρόσωπος της “Αλληλεγγύης για Όλους”
Συμμετείχαν 117 συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από 19 κλάδους, κύρια του ιδιωτικού τομέα, και ΔΕΚΟ της Αθήνας.
Στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν το πρωί της ίδιας ημέρας στα γραφεία του ΕΚΑ με τους συνδικαλιστές από την Ισπανία και την Γαλλία διαπιστώθηκε συναντίληψη στα προβλήματα των εργαζομένων των πόλεων μας αλλά όχι μόνον αυτών, τις κοινές δράσεις των συνδικάτων, στο αρνητικό ρόλο της CES (Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων) και εκφράστηκε πλήρη αλληλεγγύη στην Ελλάδα και στους έλληνες εργαζόμενους. Έγιναν επίσης συναντήσεις και με άλλους συνδικαλιστές από κλάδους.
Από τις αντιπροσωπείες, εκφράστηκε η θέληση για ανάπτυξη της συνεργασίας με το ΜΕΤΑ στο ανάλογο, περιφερειακό και κλαδικό επίπεδο. Η εκδήλωση έκανε γνωστό το ΜΕΤΑ στους εκπροσώπους των δύο οργανώσεων. Επίσης στην εκδήλωση έστειλε επιστολή συμπαράστασης και η CGIL από την Ιταλία. Η διοργάνωση ανάλογων εκδηλώσεων στο μέλλον τόσο κεντρικά από παράταξη όσο και περιφερειακά και κλαδικά θα κάνει περισσότερο γνωστό το ΜΕΤΑ.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΟΜΙΛΙΤΕΣ
Στάθης Τραχανατζής
Αγαπητοί συνάδελφοι, Αγαπητοί σύντροφοι,
Σαν σήμερα 7 Μαΐου , πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε στην Ελλάδα ένας μεγάλος αγώνας 595 καθαριστριών, ένας αγώνας γεμάτος από διαδηλώσεις, συγκρούσεις με τα δυνάμεις της αστυνομίας, εκδηλώσεις αλληλεγγύης, ένας αγώνας που συγκλόνισε την Ελλάδα, έγινε πρωτοσέλιδο ακόμα και στις εφημερίδες της Μέκκας του Καπιταλισμού, έναs αγώνας παράδειγμα για όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αγωνίστηκαν και πέτυχαν. Είναι ένα από τα ζωντανά παραδείγματα συνδικαλιστικής δράσης .
Ο τίτλος της σημερινής μας εκδήλωσης είναι ΕΔΩ στο ΝΟΤΟ . Μιάς γεωγραφικής, και όχι μόνον, περιοχής που τα συνδικάτα συνέβαλαν πριν πολλά χρόνια με τους αγώνες τους στην δημιουργία της Κοινωνικής Ευρώπης που τα τελευταία 10 χρόνια τα κοινωνικά της χαρακτηριστικά είναι πλέον δυσδιάκριτα. Μια εκδήλωση που μιλούν εκπρόσωποι σης εργατικής τάξης της από την Ελλάδα ,την Γαλλία την Ισπανία .Που μιλούν εκπρόσωποι του κινήματος της «Αλληλεγγύης για Ολους» της αλληλεγγύης που σαν ιδέα αλλά και πράξη βρίσκεται σε όλα τα καταστατικά των συνδικάτων αλλά σήμερα δεν αποτελεί ζήτημα που δεν βρίσκεται ψηλά στην καθημερινή ατζέντα των συνδικάτων στην Ελλάδα και του κινήματος των εργαζομένων με Vaoucher νέων και όχι μόνον, εργαζομένων που είναι αόρατοι για τα ασφαλιστικά ταμεία μιάς και θεωρούνται εργαζόμενοι υπo δοκιμή, οι οποίοι κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά με τους άλλους. ¨Η εκδήλωση μας γίνεται 3 μήνες μετά την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα που έχει δημιουργήσει προσμονή στην Ελλάδα στην Ευρώπη και στο Κόσμο.
Η Επίθεση ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια. Γραφει ο Serge Halimi στην Le Monde Diplomatique
«Αφού όλοι κάνουν πως ανησυχούν για τις ανισότητες, τότε γιατί η ανάλυση του ΔΝΤ πέρασε στα ψιλά;1 Ίσως εξαιτίας των συμπερασμάτων της; Σε μια μελέτη που παρουσιάστηκε τον περασμένο Μάρτιο, δύο οικονομολόγοι του ναού αυτού του νεοφιλελευθερισμού αποκάλυψαν «την ύπαρξη μιας σχέσης ανάμεσα στην πτώση του ποσοστού του συνδικαλίζεσθαι και την αύξηση του μεριδίου των εισοδημάτων που αντιστοιχεί στους πιο πλούσιους στις ανεπτυγμένες χώρες κατά την περίοδο 1980-2010».
Πώς εξηγείται αυτή η σχέση; «Μειώνοντας την επιρροή των εργαζομένων στις αποφάσεις των εταιρειών», η αποδυνάμωση των συνδικάτων επέτρεψε να «αυξηθεί το μερίδιο των εισοδημάτων που αποτελείται από τις αμοιβές των υψηλόβαθμων στελεχών και των μετόχων».
Όταν ο συνδικαλισμός, ιστορικά μοχλός των περισσότερων χειραφετήσεων των εργαζομένων, εκλείπει, όλα υποβαθμίζονται, όλα κατρακυλούν. Η αναιμία του δεν μπορεί παρά ν’ ανοίξει την όρεξη των κατεχόντων τα κεφάλαια. Η απουσία του απελευθερώνει αμέσως έναν χώρο που καταλαμβάνουν η ακροδεξιά και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, οι οποίοι επιδιώκουν αμφότεροι να διαιρέσουν κοινωνικές ομάδες που έχουν συμφέρον να παραμείνουν αλληλέγγυες.
Αλλά η εξάλειψη του συνδικαλισμού δεν είναι προϊόν τύχης ούτε μοίρας. Τον Απρίλιο του 1947, την ώρα που η Δύση ετοιμάζεται να γνωρίσει τριάντα χρόνια ευμάρειας, κάπως καλύτερα διαμοιρασμένης, ο Φρίντριχ Χάγιεκ, ένας θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού που σημάδεψε τον αιώνα του, ετοιμάζει ήδη τον οδικό χάρτη για τους πολιτικούς του φίλους: «Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε οποιαδήποτε ελπίδα σε μια ελεύθερη οικονομία, το ζήτημα του περιορισμού της ισχύος των συνδικάτων είναι ένα από τα πιο κεντρικά»
Αργότερα ήρθε η εποχή του Ρήγκαν και της Θάτσερ που παρακολουθήσαμε, ένα άνευ προηγουμένου χτύπημα του κοινωνικού κράτους των κοινωνικών δομών όπου η πρόσβαση σε αυτές έγινε πιο δύσκολη για τα πλατειά λαϊκά στρώματα. Μια εποχή που χτυπήθηκαν λυσσαλέα των εργατικών αγώνων και των συνδικάτων. Είναι φανερό και στην Ελλάδα ότι η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού για να επιτευχτεί χρειάζεται να υπάρχουν ανίσχυρα συνδικάτα και αυτό στην Ελλάδα το έχουμε βιώσει . Στην Ελλάδα επιβλήθηκε την τελευταία πενταετία μια βίαιη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων υπέρ των εργοδοτών και των εταιρείων . Στο όνομα πάντα της ανάπτυξη ,της μονομερούς ανταγωνιστικότητας και της σωτηρίας της χώρας.
Σήμερα πλέον ακόμα και ο πιο δύσπιστος έχει πιστεί. Η οικονομική κρίση αποτέλεσε το άλλοθι για να σφαγιαστούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Στην Ελλάδα μέσω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 5 χρόνια, έγινε η μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου και εισοδημάτων μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών ,που έγινε ποτέ στον κόσμο. Όλα αυτά έγιναν υποτίθεται στο όνομα της ανάπτυξης αλλά η ανάπτυξη δεν ήρθε και η ανεργία εκτινάχθηκε κοντά στο 30%.Η ανεργία στους νέους ξεπέρασε το 50%
Το success story των κυβερνήσεων συνεργασίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έφερε τον μέσο πραγματικό μισθό στα 750 έως 800 ευρώ μικτά, από τα 1.267,51 μικτά που ήταν το 2009. Αυτή η κυβερνητική πολιτική τα τελευταία 4 χρόνια δημιούργησε μια εφιαλτική εικόνα και πραγματικότητα στα εργατικά εισοδήματα. Με την πτώση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 18% στην περίοδο 2010-2013, οι μέσες αποδοχές των εργαζομένων τείνουν να γίνουν χαμηλότερες ακόμη και από τις μέσες απολαβές των συνταξιούχων – με ό,τι αυτό συνεπάγεται βεβαίως για την επόμενη μέρα του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων τα οποία έχουν πληγεί τόσο από την ανεργία όσο και από το κούρεμα το ομολόγων. Αν υπολογίσουμε από το 2009 μέχρι σήμερα, η μέση μείωση είναι πάνω από 23%. Για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών η μείωση των πραγματικών μισθών είναι πάνω από 32%.
Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων έχει φτάσει στα επίπεδα του 1980, όπως τονίζει η ετήσια έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Το 39,3% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (629.895 εργαζόμενοι) αμείβονται με λιγότερα από 750 ευρώ μηνιαίως. Το αντίστοιχο ποσοστό για το 2012 ήταν 31,1% (440.423 εργαζόμενοι) και για το 2011 μόλις 20,5% (306.861 εργαζόμενοι).
Οι απολαβές αυτές είναι μεικτές. Αν υπολογιστούν φόροι και ασφαλιστικές εισφορές, προκύπτει ότι οι τέσσερις στους δέκα εισέπρατταν καθαρά στην τσέπη τους στο τέλος του 2013 λιγότερα από 630 ευρώ.
Οι 40 και πάνω γενικές απεργίες που έγιναν τα τελευταία 5 χρόνια στην Ελλάδα δεν κατάφεραν να σταματήσουν αυτήν την καταστροφή και για αυτό έχει εύθηνη μια μεγάλη μερίδα από την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
ΣΗΜΕΡΑ Αγωνιζόμαστε εδώ και αρκετό διάστημα για να καταλάβουμε το εργαστήριο πειραμάτων νεοφιλελεύθερης έμπνευσης και πολιτικής ,που εξαθλίωσαν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων ,των νέων και όλων των πολιτών, αντιστρέφοντας το πείραμα του νεοφιλελευθερισμού ,δημιουργώντας το πρώτο ρήγμα στην λιτότητα, κάνοντας ελπιδοφόρο σινιάλο σε όλους τους πολίτες της Ευρώπης και όχι μόνο. Η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα είναι όχι μόνο ενδιαφέρουσα αλλά μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα πολιτικών ανακατατάξεων που δεν θα περιοριστούν μόνον στα νότο της Ευρώπης. Οι αγώνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ,ανεξάρτητα την ένταση που είχαν η την αποτελεσματικότητα τους ,είχαν την δική τους συμβολή στην πολιτική αλλαγή. Σήμερα μια νέα ευκαιρία παρουσιάζεται στα συνδικάτα. Να επανέλθουν δυναμικά στην δράση αξιοποιώντας τις νομοθετικές ρυθμίσεις που έχει δεσμευτεί ότι θα υλοποιήσει η νέα κυβέρνηση της κοινωνικής σωτηρίας. Με τα συνδικάτα τους, οι εργαζόμενοι μπορούν να συνεχίσουν τους αγώνες τους από καλύτερες θέσεις.
Με το νομοσχέδιο που έχει στείλει στην ΟΚΕ η κυβέρνηση και έχει δεσμευτεί ότι μέσα στον Μάιο θα έρθει στην ελληνική βουλή ,αποκαθίστανται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξάνεται σταδιακά ο κατώτατος μισθός, και επανέρχονται οι παγωμένες τριετίες, εξουδετερώνονται οι χιλιάδες ατομικές συμβάσεις, εργασίας που υπέγραψαν την τελευταία τριετία οι λεγόμενες «ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ Κίτρινα Σωματεία, με τις οποίες με τις οποίες μειώθηκαν οι αποδοχές από 10 εως 40% Πάνω από 1440 επιχειρησιακές συμβάσεις έχουν υπογραφεί με μειώσεις 10 έως 40 %. Για παράδειγμα 8 στις 10 συμβάσεις οι μισθοί έχουν υποχωρήσει στα 586 ευρώ Δύο στους τρείς εργαζόμενους στο Ν Ιδιωτικό τομέα έχουν καθυστέρηση στην πληρωμή και σε μερικές περιπτώσεις η καθυστέρηση φτάνει τα 2 έτη. Θα υπάρξει υπουργική απόφαση για υποχρεωτική καταβολή των μισθών μέσω τραπεζών για να αντιμετωπισθεί μαύρη εργασία και η καθυστέρηση της πληρωμής αποδοχών.
Χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ κοινή δράση των συνδικάτων του ΝΟΤΟΥ . Πρέπει να αλλάξουμε την ατζέντα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Να συμβάλουμε ώστε να φέρουμε στο κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής την εργασία ,την αλληλεγγύη για όλους αυτούς που υποφέρουν και την δημοκρατία.
Να δώσουμε την μάχη όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κίνημα των εργαζομένων για να αλλάξουμε την ευρωπαϊκή πολιτική. Να διεκδικήσουμε την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία δεν πρέπει να καταπολεμά μόνον τον πληθωρισμό αλλά να στηρίξει την οικονομία και την απασχόληση. Να διεκδικήσουμε την ανάκαμψη των επενδύσεων σε κάθε χώρα, πράγμα που σημαίνει να δώσουμε μια μεγάλη μάχη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ.Η ΕΥΡΩΠΗ Η ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ Η ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ .ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
Cedric OUENTIN CGT 94 Paris
Διαμαρτύρονταν ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας και αγωνίζονταν για άλλα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα στην Ευρώπη, αλληλεγγύη με τους Έλληνες.
Σε συνέχεια των σχέσεων και τη συνεργασία με το CTC από το Σαντιάγο της Κούβας, τη νεολαία της Λιέγης, την CGIL από τις Αμπρούζες της Ιταλίας, και με την ελπίδα ότι οι σύντροφοι μας από την Ισπανία και την Πορτογαλία θα ενταχτούν σύντομα, το Val de Marne CGT είναι στην ευχάριστη θέση να βρίσκεται ανάμεσα σας σήμερα στην Αθήνα για να υλοποιήσει την καινούργια νεανική μας συνεργασία μεταξύ των δυο συνδικάτων.
Παντού στην Ευρώπη στο όνομα μιας κρίσης, της κρίσης του καπιταλιστικού τους συστήματος, τα πολιτικά συστήματα είναι σε θέση και ακολουθούν την ίδια πολιτική. Χρησιμοποιώντας τα κρατικά χρέη ως πρόσχημα, αναγκάζοντας και εφαρμόζοντας τον παράλογο κανόνα της μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων έχουν επεκτείνει πράγματι εκκαθαρίσεις λιτότητας. Κατεψυγμένα ή μειωμένα εισοδήματα εργατικό δίκαιο τεμαχισμένο σε κομμάτι, καταστροφή των συλλογικών συμβάσεων, μπλοκάρισμα των δημόσιων υπηρεσιών και συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού, διάλυση των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση, γενίκευση της νύχτας και εργασία την Κυριακή… Η τρέχουσα καταστροφή του κράτους και των κοινωνικών μοντέλων μας δεν έχει προηγούμενο!
Οι περικοπές του προϋπολογισμού που επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις μας υπό την αιγίδα της τρόικας και η οικονομική δικτατορία των ανισοτήτων και της φτώχειας, και πάνω από όλα, αυτά σίγουρα δεν λύνουν τα προβλήματα που αναμένονταν να λυθούν . Στάσιμη ανάπτυξη, εκτίναξη της ανεργίας και αβεβαιότητα, αδύναμη κατανάλωση, με λίγα λόγια: είναι η πλήρης αποτυχία της λογική της λιτότητας τους και του φιλελευθερισμού τους που βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου!
Με σκοπό να κρύψουν το αόρατο τμήμα του παγόβουνου και να επιβάλλουν νέους περιορισμούς στη Γαλλία, οι Φιλελεύθεροι και οι Σοσιαλδημοκράτες υποδαυλίζουν σήμερα μια τεράστια μιντιακή ιδεολογική μάχη την επονομαζόμενη υψηλό κόστος εργασίας. Το CGT έχει λάβει αντίμετρα εναντίον αυτής της προσωρινής προπαγάνδας της Ομοσπονδία Εργοδοτών δημιουργώντας μια τεράστια εκστρατεία κατά το κόστος κεφαλαίου. Συνοδευόμενη από εριστικά χειροπιαστά γεγονότα και δεδομένα, σκοπεύουμε να αποδείξουμε ότι δεν είναι το κόστος της εργασίας που παραμορφώνει τη χώρα μας, αλλά το κόστος του ίδιου κεφαλαίου.
Υπέρογκοι τόκοι στα δάνεια, φορολογική απάτη και φοροδιαφυγή, αποδοχές μετόχων, κέρδη πολυεθνικών, κάθε είδος κρατικών ενισχύσεων που χορηγείται τυφλά σε εταιρείες χωρίς καμία μορφή ελέγχου… τελικά πρόκειται για κονδύλια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που λεηλατήθηκαν ή υπεξαιρεθήκαν από το κεφάλαιο σε βάρος της εργασίας και της κοινωνίας.
Στις 9 Απριλίου του 2015, το CGT και τρεις άλλες ομοσπονδίες συνδικάτων συγκάλεσαν από μια απεργία και μια διεπαγγελματική διαδηλώση που διευρύνθηκε από την απόρριψη για λιτότητα και υποστήριξε τις προτάσεις μας για αύξηση των μισθών, ανάπτυξη των δημόσιων υπηρεσιών, αναβίωση της αληθινής πολιτικής για τις βιομηχανίες, μείωση του εργασιακού χρόνου και ισοτιμία μισθών μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Η αντιπροσωπία μας σίγουρα θα αναφερθεί σε αυτά τα θέματα κατά την επίσκεψή μας.
Την 1η Μαΐου, εμείς θα κάνουμε διαμαρτυρίες στους δρόμους και πάλι, αλλά αυτή τη φορά έχοντας διεθνή επιρροή και διοργανώσουμε άλλες δράσεις στις 19 Μαΐου στο τμήμα μας για να υπερασπιστούμε και να ενθαρρύνουμε τις δημόσιες υπηρεσίες μας.
Στη Γαλλία, αλλά και στην Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιρλανδία και φυσικά Ελλάδα, μεγάλα κοινωνικά κινήματα έλαβαν χώρα ενάντια στα μέτρα λιτότητας και για άλλες κοινωνικές επιλογές. Καμαρώνοντας για αυτό θα συνεχίσουμε να ενθαρρύνουμε, να εξαπλωθεί και να επιτρέψουμε αυτά τα κινήματα να συγκλίνουν σε όλη την Ευρώπη και τη Γαλλία.
H λιτότητα και ο φιλελευθερισμός δεν είναι το μοναδικό μοντέλο! Άνθρωποι από την Ελλάδα, συνδικαλιστές και προοδευτικοί από τη χώρα σας μόλις το απέδειξαν αυτό ριζικά σε ολόκληρη την Ευρώπη! Το αποτέλεσμα των εκλογών στις 25 Ιανουαρίου τίναξε την πολιτική σκακιέρα και επιπρόσθετα φαίνεται από το CGT και μια μερίδα του λαού μας σαν μια ανάσα φρέσκου αέρα.
Για εμάς, το CGT Val-de-Marne, έχετε παραβιάσει το τοίχος της Ευρωπαϊκής λιτότητας, στο οποίο σκοπεύουμε να παρέμβουμε. Φυσικά, γνωρίζουμε πολύ καλά τα εμπόδια που η τρόικα και το Eurogroup προσπαθούν να βάλουν για να εμποδίσουν εσάς, τον κυρίαρχο λαό της Ελλάδας, αποτρέποντας που έχετε επιλέξει με θάρρος. Και δεν πρέπει να ξεχάσουμε την σοβαρή ανθρωπιστική κρίση την οποία αυτή η διεθνή καπιταλιστική ολιγαρχία επέστησε σε εσάς τους Έλληνες.
Εσείς απλά αποδείξατε ότι υπάρχουν άλλες πιθανές επιλογές και ότι ο φόβος των ισχυρών ανθρώπων που μας διέπουν στην πραγματικότητα είναι ότι η αίσθηση αισιοδοξίας που είδαμε να διαπνέει την Αθήνα τον προηγούμενο μήνα θα εξαπλωθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Στο CGT, καταλάβαμε πολύ καλά ότι ο καλύτερος τρόπος για να υποστηρίξεις και να αυξήσεις το σεβασμό είναι οι παρεμβάσεις της κυβέρνηση και της Ευρώπη μας, έτσι ώστε να σταματήσουν να παρεμβαίνουν με πολιτικές αποφάσεις στην Ελλάδα και επίσης να αναπτυχθεί στη δική μας χώρα, ο αγώνας κατά της λιτότητας για μια ειρηνική και δημοκρατική Ευρώπη με περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη πρόοδο και πιο κοινωνική ,περιβαλλοντική και φορολογική δικαιοσύνη.
Το Φόρουμ για ευρωπαϊκές εναλλακτικές λύσεις και το Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων έρχονται σύντομα στη Γαλλία. Σε ότι αφορά την αδύναμη παρέμβαση και την περιορισμένη χρονικά πολιτική αιτημάτων, θα μπορούσαμε να φανταζόμαστε μια κοινή επερώτηση για την ενίσχυση του μαχητικού χαρακτήρα που έχει σοβαρές ελλείψεις σήμερα. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να συζητήσουμε μαζί σας κατά τη διαμονή μας.
Αγαπητοί σύντροφοι, να είστε βέβαιοι ότι έχετε την πλήρη υποστήριξή και αλληλεγγύη μας. Ανοίξατε ένα καινούργιο κεφάλαιο για τη χώρα σας με την αντίσταση και την αυταπάρνηση σας να φέρνει ελπίδα και έναν νέο ορίζοντα για όλους μας.
Είμαστε εδώ για να επωφεληθούμε από την εμπειρία σας. Θέλουμε να το μοιραστείτε με τη δικιά μας χώρα μέλος και τους εργαζομένους. Επίσης, είμαστε εδώ να επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε εξολοκλήρου διαθέσιμοι για την ανάπτυξη μιας γενικής κίνησης εναντίον των μέτρων λιτότητας, ένα πολύ πιο ισχυρό και Ομοσπονδιακό κίνημα το οποίο είναι ότι οτιδήποτε γνωρίζουμε σήμερα.
Paula Gouisante CCOO Madrid
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ακολουθήθηκαν από την περιφερειακή κυβέρνηση ( Δημοφιλές κόμμα) ήταν άσχημες για την οικονομική ανάπτυξη και ακόμα χειρότερες για την οικονομική κρίση. Από τότε 400,000 δουλειές χάθηκαν επηρεάζοντας όλους τους τομείς ( ειδικά της βιομηχανίας και της κατασκευής), συμπεριλαμβανομένου του δημοσίου τομέα όπου περικοπές και οι ιδιωτικοποιήσεις κατέστρεψαν 57,000 δουλειές.
Η περιφερειακή κυβέρνηση εδώ και πολύ καιρό αγνοούσε την ανεργία και καμία από τις πολιτικές δεν προσανατολιζότανε προς την δημιουργία και την διατήρηση εργασίας για την κοινωνική προστασία των ανέργων.
Στις μέρες μας το ποσοστό ανεργίας στη Μαδρίτη είναι γύρω στο 18% ( πάνω από 600.000 άνεργοι), οι μισοί από αυτούς χωρίς κανένα επίδομα ανεργίας. Το ποσοστό ανεργίας για τους κάτω των 25 χρονών είναι 48%. Οι μακροχρόνια άνεργοι είναι επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα με 380.000 ανθρώπους να βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση ( περισσότερο από έναν χρόνο άνεργοι).
Ενώ οι κυβερνήσεις μιλούν για οικονομική ανάκαμψη η πραγματικότητα είναι ότι οι λίγες καινούργιες θέσεις εργασίας είναι επισφαλείς: 22% των συμβάσεων στη Μαδρίτη είναι μερικής απασχόλησης και 170.000 δουλεύουν κάτω από 20 ώρες την εβδομάδα.
Οι δυο εργατικές μεταρρυθμίσεις από το 2008 είχαν σαν αποτέλεσμα οι μισθοί να χάσουν το 2,5% της αγοραστικής δύναμης τους. Τώρα, οι μικρές και μεσαίες εταιρείες μπορούν ευκολότερα να αθετήσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Σε εκείνες τις εταιρείες όπου υπάρχουν συνδικαλιστικοί φορείς οι συνθήκες εργασίας σώζονται με μεγαλύτερη δυσκολία από ότι στο παρελθόν.
Αυτό συμβαίνει διότι οι εκλογές στους χώρους εργασίας είναι τόσο σημαντικές για το CCOO και μια από τις προτεραιότητες προς το παρόν. Ένας σημαντικός αριθμός εκλογών που λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στο Σεπτέμβριο του 2014 και Δεκέμβριο 2015 καθώς ο φόβος και η πίεση ανάμεσα στις εταιρίες είναι μεγάλος, όπως και στην εκστρατεία κατά των συνδικάτων. Παρόλα αυτά το CCOO συνεχίζει να κερδίζει τις εκλογές. Στην Ισπανία μπορούμε να οργανώσουμε σωματεία με έξι εργάτες. Οι μικρότερες εταιρίες δεν έχουν το δικαίωμα της οργάνωσης(αυτό ανέρχεται σε ποσοστό 95%).
Αλλά ακόμη μεγαλύτερες και πολυεθνικές εταιρίες έχουν χρησιμοποιήσει με ευκολία να μειώσουν τις θέσεις εργασίας, να κλείσουν εργοστάσια και να απολύσουν εργάτες , όπως στη περίπτωση της Coca Cola που έκλεισαν τέσσερα εργοστάσια στις αρχές του 2014. Οι εργάτες σε εκείνα τα εργοστάσια ( Φλουένλαμπραντα, το μοναδικό στη Μαδρίτη) πασχίζουν ακόμη να ξανα νοίξουν το εργοστάσιο. Οι εργάτες έχουν καταφέρει κάτι που έμεινε στην ιστορία, όπως να κερδίσουν στα δικαστήρια μια από τις πιο δυνατές πολυεθνικές εταιρείες στο κόσμο, όπως η Coca Cola. Αλλά εμείς προσπαθούμε ακόμη ώστε η εταιρεία να εκτίσει την ποινή.
Οι ανισότητες στο εσωτερικό της περιοχής έχουν μεγαλώσει. Ενώ η ανατολική Μαδρίτη έχει ετήσιο ΑΕΠ 45.000 ευρώ στη δυτική Μαδρίτη το ΑΕΠ είναι μόλις λίγο παραπάνω από τις 17.000 ευρώ. Η φτώχεια έχει επίσης αυξηθεί: 20% των κατοίκων της Μαδρίτης ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας ιδιαίτερα τα παιδία και οι νεαροί άνθρωποι. Το να έχεις δουλειά δεν αποτελεί εγγύηση της οικονομικής επάρκειας. Ο κατώτατος μισθός στην Ισπανία είναι 648,60 ευρώ και 11,6% των εργαζομένων και 150.000 συνταξιούχων ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό.
Σε πολλές περιπτώσεις, με αυτά τα εισοδήματα είναι αδύνατο για τις οικογένειες να έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν τα στεγαστικά δάνεια και αυτός είναι ένας από τους λόγους που από το 2008 υπήρχαν περισσότερες από 7.000 εξώσεις στην Μαδρίτη. Άλλη μια περίπτωση και η πώληση είναι ο άδικος και ξεπερασμένος νόμος και η πώληση της δημόσιας στέγασης σε αμοιβαία κεφάλαια.
Η δημοσιοοικονομική πολιτική της περιφερειακής κυβέρνησης εδώ και χρόνια είναι υπέρ της γενναίας φοροαπαλλαγής των πλουσίων και της διαγραφής του φόρου πολυτελείας ενώ τα άλλα τέλη αυξάνονται δραματικά. Π.χ., η αύξηση της τάξεως του 66% στα δίδακτρα των πανεπιστημίων κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο χρόνων έχει οδηγήσει στην αποβολή των χιλιάδων εργαζόμενων φοιτητών. Η πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση , η ποία ήταν δωρεάν μέχρι το 2012, τώρα αντιστοιχούν σε 400 ευρώ ετησίως.
Οι δημόσιες υπηρεσίες απειλούνται διαρκώς. Υγεία και Εκπαίδευση έχουν υποστεί μειώσεις σε προσωπικό, αύξηση αμοιβών και φθορά λειτουργιών είχε σαν αποτέλεσμα τη δέσμευση να υποστηριχθεί ο ιδιωτικός τομέας με την άμεση αύξηση της δουλειάς. Μία από τις μεγαλύτερες νίκες κατά την διάρκεια του 2014 ήταν το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης σε έξι δημόσια νοσοκομεία της Μαδρίτης.
Εντούτοις η απειλή παραμένει καθώς διαδηλώσεις και απεργίες συνεχίζονται: ‘ η άσπρη παλίρροια’ (Marea Blanca) της Υγείας διαδηλώνει κάθε τελευταία Κυριακή του μήνα και ‘η πράσινη παλίρροια’ ( Marea Verde) έκανε την τελευταία απεργία στα τέλη Μαρτίου. Άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν που αγωνίζονταν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης, του Ταχυδρομείου, των αεροπορικών υπηρεσιών, του πολιτισμού, κ.τ.λ.
Μία από τις στρατηγικές κατά την διάρκεια των τελευταία ίναι η ενίσχυση της συμμαχία μας με την κοινωνία προωθώντας και συμμετέχοντας σε πλατφόρμες όπως οι ‘ παλίρροιες’ για τη εκπαίδευση, υγεία, πολιτισμό, επιστήμη, στέγαση, δημόσιο νερό, κ.τ.λ. Από τη μία μεριά, αυτό έδινε την δυνατότητα να κινητοποιήσει ένα μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Από την άλλη, αυτό σήμαινε να δουλεύεις παρασκηνιακά καταβάλλοντας μεγαλύτερη προσπάθεια έχοντας μικρότερη αναγνώριση.
Τα τελευταία πέντε χρόνια the Union έχει αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες κάνοντας χιλιάδες αγώνες, διαδηλώσεις, τρεις γενικές απεργίες, και μια δυνατή θεσμική εκστρατεία μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης εναντίον των οργανώσεων των εργαζομένων. Για αρκετά χρόνια εμείς επίσης δρούσαμε σαν μια πολιτική αντιπολίτευση καταλαμβάνοντας μια κενή θέση την οποία αρχίζει τώρα να ανακτούν τα αριστερά κόμματα.
Η συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστών σε γενικές απεργίες έχει σαν αποτέλεσμα την εν αναμονή των δικών. Η ποινική τους δίωξη απαίτησε να φυλακιστούν πολλοί από αυτούς, όπως στην υπόθεση των εργαζομένων του Airbus στη Μαδρίτη, όπου καταδικάστηκαν σε κάθειρξη οκτώ ετών οι 8 κατηγορούμενοι εργάτες.
Η Ισπανική Κυβέρνηση υιοθέτησε το Μάρτιο του 2015 την ειρωνικά ονομαζόμενη ‘Νομός της Δημόσιας Ασφάλειας’ και την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα έχοντας σαν στόχο να μειώσει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Η νέα νομοθεσία περιορίζει την άσκηση των θεμελιώδη βασικών αρχών όπως των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων και επιτρέπει την άμεση επιστροφή των μεταναστών που διέρχονται από τα σύνορα της Θεούτα και Μελίγια, παραβιάζοντας ωστόσο τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Δημοκρατία επίσης περικόβεται συμπεριλαμβάνοντας το ρόλο και τη δραστηριότητα των συνδικάτων. Για να υπερασπιστούμε τον ρόλο μας και τα εργαλεία μας, όπως είναι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα της απεργίας, είναι παρά πολύ σημαντικό να ανακτήσουμε όλα τα δικαιώματα και προϋποθέσεις που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Θα υπάρξει μόνο οικονομική ανάκαμψη με αξιοπρεπή εργασία και ισότητα. Αυτή είναι ο κύρια διεκδίκηση μας από την τελευταία Πρωτομαγιά.
Διεθνής Αλληλεγγύη.
Αντιλαμβανόμαστε ότι η πραγματικότητα δεν διαφέρει αρκετά από την Ελληνική, Πορτογαλική, και Γαλλική πραγματικότητα. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λένε ότι ‘τα μέτρα λιτότητας’ έχουν παρόμοιες επιπτώσεις στη χώρες μας: υψηλά ποσοστά ανεργίας, αύξηση της αβεβαιότητας και των ανισοτήτων, φτώχιας, ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών, περικοπές σε δικαιώματα και ελευθερία. Αλλά τώρα ήρθε η στιγμή να εξαναγκάσουμε την αλλαγή και σε αυτό τα συνδικάτα θα παίξουν σημαντικό ρόλο.
Στην περίπτωση της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήσαμε ένα ψήφισμα στην Εκτελεστική Επιτροπή μας υποστηρίζοντας τους Έλληνες και την κυβέρνηση τους ως ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες μας της αλλαγής στην Ισπανία και την Ευρώπη.
Εύη Μαυροφρύδη
Καλησπέρα, θέλω πρώτα να συστηθώ ανήκω στη συλλογικότητα v for voucherades.
Είμαστε οι νέοι-ες, έως 29 ετών, «ωφελούμενοι» της επιταγής -voucher-«εισόδου στην αγορά εργασίας» από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.
Είμαστε οι νέοι-ες που δεν δουλεύουμε, αλλά “μαθητεύουμε”. Εμείς, που παράγουμε έργο, αλλά δεν είμαστε εργαζόμενοι, εμείς, που περιμένουμε μήνες να πληρωθούμε, εμείς που είμαστε εκτεθειμένοι απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, καθώς δε συμπεριλαμβανόμαστε σε κανένα νόμο, εμείς που φορολογούμαστε κανονικά, χωρίς να έχουμε ένσημα.
Αλλά θα μιλήσω αναλυτικά για όλα αυτά πιο κάτω.
Ξεκινώντας πρέπει να πιάσουμε το νήμα από τις αλλαγές που συντελούνται στις εργασιακές σχέσεις με αφορμή την οικονομική κρίση και τα μνημόνια δεν αποτελούν έκπληξη για μας. Στην ουσία, η επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία για την κατ’ επίφαση “στήριξη της ελληνική οικονομίας” συντελείται την τελευταία 20ετία στον ελλαδικό χώρο. Αν και όχι τόσο συστηματικά και εντατικοποιημένα, όπως τα τελευταία 6 χρόνια. Μέσω της εισαγωγής ποικίλων μέτρων για την αύξηση του ανταγωνισμού των ελληνικών επιχειρήσεων, αναπτύσσεται η ευελιξία της εργασίας και ουσιαστικά η κατάρρευση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές αποτελούν πανευρωπαϊκό φαινόμενο στη συνολικότερη λογική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και κατάρρευσης της εργασίας.
Η διαδικασία επιλεκτικής υποτίμησης της εργασίας, ακόμα και πριν την κρίση περιλαμβάνει εμφατικά τη νεολαία, παίρνοντας μεγάλες διαστάσεις στο σήμερα. Οι νέοι άνθρωποι, οι γυναίκες και οι μετανάστες ήταν τα πρώτα θύματα της κρίσης στον τομέα της εργασίας, καθιστώντας την επισφάλεια, την ανεργία και τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης κανόνα. Οι νέοι άνθρωποι, ειδικά, αποτελούν πλεονάζον προσωπικό σε μια επιχείρηση υπό εκκαθάριση.
Ο κανόνας της απασχόλησης για τους νέους δομείται πάνω σε 5 άξονες: ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, επισφαλής και μειωμένη απασχόληση, πολυαπασχόληση, απασχόληση μέσω προγραμμάτων διαχείρισης της ανεργίας και μετανάστευση.
Η διόγκωση της ανεργίας στο 28% , δηλαδή, 1.350.000 άνεργοι κατά το έτος 2014, αποτελεί οδυνηρή συνέπεια της κρίσης και των μνημονιακών μέτρων ανατροφοδότησης της ύφεσης. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι το ποσοστό της πραγματικής, και όχι της στατιστικής, ανεργίας είναι υψηλότερο κατά 3, τουλάχιστον, εκατοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τα επίσημα μεγέθη. Αν συνυπολογισθεί και ο αριθμός όσων έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης, ο αριθμός της πραγματικής ανεργίας είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Στην κατηγορία των ανέργων, οι μακροχρόνια άνεργοι συνθέτουν την πλειοψηφία(το 75% από το 58% στην αρχή της κρίσης) ενώ στην κατηγορία των νέων ηλικίας έως 25 ετών η ανεργία εκτοξεύεται στο 60%.
Οι νέοι, η πιο δυναμική κοινωνική κατηγορία της χώρας, αντιμετωπίζει καθημερινά τη σκληρότερη αντίφαση των πολιτικών που ασκούνται από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις από την έκρηξη της κρίσης. Αν και η νεολαία χαρακτηρίζεται από την διάθεση για δημιουργία, τη δύναμη και κυρίως την ανάγκη για το σχεδιασμό του μέλλοντος της, βλέπουμε ότι οι νέοι βουλιάζουν στην περιθωριοποίηση, αλλά και την περιφρόνηση όλων των κοινωνικών διεργασιών που τους αφορούν άμεσα. Διεργασίες στις οποίες θα μπορούσαν να συμμετέχουν δυναμικά και δημιουργικά.
Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, οι νέοι, ωθούνται σε λύσεις όπως τα προγράμματα διαχείρισης της ανεργίας.
Τα συγκεκριμένα προγράμματα αποτέλεσαν τις επονομαζόμενες ενεργητικές Πολιτικές Απασχόλησης. Δεν αποτελούν ελληνική μνημονιακή ιδιαιτερότητα, αλλά τη βασική πολιτική για την απασχόληση, με βάση τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ.
Ιδιαιτερότητα για τη χώρα όμως αποτελεί το γεγονός ότι παρά το διακηρυγμένο σκοπό τους ως συμπληρωματική πολιτική για την εργασία και όχι υποκατάστατό της, αναδείχθηκαν στην κύρια απάντηση για την καταπολέμηση της ανεργίας. Αυτό, λοιπόν, που επιδιώκεται μέσω της γενίκευσής τους είναι οι αλλαγές στη δομή της αγοράς εργασίας και οι μεταβολές στο κυρίαρχο πρότυπο της σχέσης μισθωτής εργασίας. ( παράδειγμα είναι η συρρίκνωση της πλήρους και σταθερής εργασίας και η επέκταση ευέλικτων μορφών εργασίας).
Οι παραπάνω ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης και ιδίως οι επιταγές εισόδου στην αγορά εργασίας (voucher) που εφαρμόστηκαν από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν στόχευαν στην καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά στη διαχείριση αυτής, εισάγοντας ταυτόχρονα το μοντέλο εργασίας που αντιστοιχεί στη «άνεργη ανάκαμψη» των Μνημονίων και στο μοντέλο του φτωχού εργαζόμενου (working poor) χωρίς εργασιακά δικαιώματα και δυνατότητα βιοπορισμού και αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Η επέκταση των προγραμμάτων σε ευρύτερες ηλικιακές κατηγορίες 30 έως 64 αλλά και 18 εώς 24 και μάλιστα με απολαβές κατώτερες του κατώτατου μισθού, αποδεικνύουν πως δεν πρόκειται ούτε για προγράμματα επιμόρφωσης ούτε για προγράμματα εργασίας, αλλά για προγράμματα ανταποδοτικής κοινωνικής πρόνοιας.
Στην πράξη, η «ωφέλεια», η επιταγή εισόδου στη αγορά εργασίας (voucher), πρόκειται διακηρυκτικά για ένα συνδυασμό θεωρητικής κατάρτισης των νέων σε συγκεκριμένες ειδικότητες διάρκειας από 80 έως 120 ωρών και 4ωρης ή 6ωρης «εργασιακής εμπειρίας» για 6 μήνες. Ο πάροχος κατάρτισης (KEK) λαμβάνει για κάθε ωφελούμενο υψηλά δυσανάλογες αμοιβές σε σχέση με τον ίδιο τον «ωφελούμενο». Στην ουσία, λοιπόν, πρόκειται για ένα μοντέλο ενοικιαζόμενου εργαζόμενου, μέσω του δανεισμού του «ωφελούμενου» από τον πάροχο κατάρτισης στην επιχείρηση- άμεσο εργοδότη, χωρίς την καταβολή μισθού, αλλά επιδόματος κατάρτισης, καταβαλλόμενο σε 3 δόσεις, με την παροχή υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης να απαλλάσσεται από ΦΠΑ (αρ. 22 Ν 2859/2000), χωρίς να ισχύει το ίδιο για το επίδομα του ωφελούμενου.
Και φυσικά ακόμα και η καταβολή του επιδόματος γίνεται με μεγάλες καθυστερήσεις με ευθύνη των φορέων κατάρτισης οι οποίοι δεν καταθέτουν ούτε τα απαραίτητα δικαιολογητικά στο Υπουργείο Εργασίας για τις πληρωμές των συμμετεχόντων στα προγράμματα.
Με τις ώρες πρακτικής κατάρτισης να υπερβαίνουν το προβλεπόμενο όριο των 6 ωρών (Nestle, Citybank, Rolco, Αφοι Στεργίου) αφού στην ουσία οι καταρτιζόμενοι κάλυπταν πάγιες ανάγκες των επιχειρήσεων, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν δικαίωμα καταγγελίας των παραβιάσεων, αφού νομικά δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι.
Ταυτόχρονα, η πρόβλεψη περί 6μηνης συνέχειας της απασχόλησης του ωφελούμενου στην εταιρία κατάρτισης, μετά την ολοκλήρωση του 6μηνου , λειτούργησαν και λειτουργούν ως παράγοντας μείωσης των αντιδράσεων απέναντι στις παραπάνω παραβιάσεις, χωρίς ωστόσο οι προσδοκίες των «ωφελούμενων» να πραγματοποιούνται, ενώ ακριβώς λόγω μηδενικού εργασιακού κόστους των «ωφελούμενων», οι επιχειρήσεις προχωρούν σε απολύσεις προσωπικού, «προσλήψεις» μέσω voucher, και αφού ολοκληρωθούν τα 5μηνα, παίρνουν νέους voucherades (για επιχειρήσεις που απασχολούν 0-4 άτομα αντιστοιχεί 1 «καταρτιζόμενος», για επιχειρήσεις που απασχολούν άνω των 5 αντιστοιχεί αριθμός καταρτιζόμενων ίσος με το 30% των απασχολούμενων).
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως αν και το συγκεκριμένο πρόγραμμα απευθυνόταν κατά πλειοψηφία στους αποφοίτους υποχρεωτικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αυτοί που κατά βάση συμμετέχουν και εν τέλει ενεργοποιούν τα προγράμματα αυτά, είναι το πιο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Ενώ τα προγράμματα αυτά δεν κατάφεραν να γίνουν θέσεις εργασίας για όσους συμμετείχαν αν και αυτός διακηρυκτικά ήταν ο στόχος τους.
Αυτό ενισχύει το φαινόμενο της πολυαπασχόλησης. Ένας καινούριος σχετικά όρος που φτιάχτηκε για να περιγράψει την διάσταση μεταξύ του αντικειμένου σπουδών και της εργασίας. Μπορεί κάποιος να έχει σπουδάσει μια συγκεκριμένη επιστήμη την οποία όμως δεν μπορεί να εξασκήσει επαγγελματικά, εξαιτίας χαμηλών αμοιβών και ανεργίας στον κλάδο, οπότε και αναγκάζεται να κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές.
Αποτέλεσμα είναι η νεολαία να στερείται σταθερής προοπτικής, ελεύθερου χρόνου αλλά και σε καθαρά εργασιακό επίπεδο, να αποκλείεται από τους συνδικαλιστικούς φορείς και ο εργαζόμενος να καθίσταται απροστάτευτος απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Επομένως , το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα και να βρει διαύλους επικοινωνίας και με αυτά τα κομμάτια του εργατικού κινήματος και να αποκτήσουν κοινό βηματισμό.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να εντάξει όλους τους εργαζόμενους αλλά και τους ανέργους στα οικεία σωματεία ανεξαρτήτως διακρίσεων εργασιακών σχέσεων.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να λάβει σειρά πρωτοβουλιών προκειμένου για τη διασφάλιση της δημοκρατικής λειτουργίας των συνδικάτων αλλά και νε έχει ως στόχο την αλληλεπίδραση μεταξύ των οργανωμένων δυνάμεων του σκ και τις επιμέρους πρωτοβουλίες όπως οι v for voucherades.Μόνο να θετικά αποτελέσματα για τον κόσμο της εργασίας θα έχει μια τέτοια κίνηση και θα εμπλουτίσει τα συνδικάτα με νέες παραστάσεις, ιδέες και πρακτικές.
Συμπερασματικά, η δική μας απάντηση στη κρίση, δεν μπορεί παρά να περνάει μέσα από την αναδιανομή εξουσιών και πόρων προς τον κόσμο της εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, συμμετέχω στην συλλογικότητα των V for Voucheraδων που δημιουργήθηκε απέναντι στην αυθαιρεσία των βαουτσερ και των ΚΕΚ, για το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, για τη νεολαία, τις γυναίκες και τους μετανάστες.
Χρήστος Προβέζης
“ Η βουλιαζουμε , η αλλαζουμε “ ηταν η δηλωση του Παπανδρεου του γιωργου το 2010 !
Εμεις που καταλαβαιναμε νιωσαμε οτι θα συνεβαιναν και τα δυο.
Ηταν η εναρξη των διαδικασιων ΣΟΚ στην πλατη της Ελληνικης κοινωνιας .Γνωριζοντας το Θατσερικο μοντελο που ειχε προηγηθη σε ολα σχεδον τα μηκη και πλατη της γης και εχοντας ετσι χειροπιαστα αποτελεσματα αυτου που ερχοταν …. περιμεναμε ..
Πληρη αποβιομηχανιση
Δραματικη συρρικνωση της κρατικης προνοιας στην υγεια
Δραστικη εξασθενηση της καταναλωσης με ταυτοχρονη απορρυθμηση της αγορας
Πληρη καταστροφη στις εργασιακες σχεσεις υπο απολυτη κρατικη παρεμβαση
Αυξηση των κοινωνικων ανισοτητων με συσσωρευση στα ακρα της κοινωνικοοικονομικης κλιμακας του ηδη εντονα πολωμενου κοινωνικου σωματος .
Συρρικνωση των μεσαιων στρωματων
Πιθανοτατα γεωγραφικο διαχωρισμο με χωροθετηση διπολων γκετο μεσα και γυρω απο την πολη.
Ειχαμε δε ηδη στην Ελλαδα διπλη πιεση , μακροχρονης πελατειακης διαχειρησης σε ενα καταρρεων πλεγμα κοινωνικης αναδιανομης αφ ενος και παγιες ελλειψεις κοινωνικων παροχων μεσα σ ενα συστημα παραδοσακης οικογενειοκρατικης προστασιας σε διαδιακασια αποσαθρωσης λογω γηρανσης του ελληνικου πληθυσμου . Να τονισθει δε η ανυπαρκτη καλυψη των νεων ευαλωτων κοινωνικων ομαδων (μεταναστες).
Ολες αυτες οι αναμονες μας επειθαν οτι βρισκομασταν στο οριστικο τελος του μικρομεσαιου ελληνικου θαυματος και οτι οι επιπτωσεις της επερχομενης καταστροφης θα εντεινονοντουσαν απο την ουσιαστικη ανυπαρξια πλεγματος κοινωνικης προστασιας . Οι εκτιμησεις για τα τελικα αποτελεσματα γινονταν ακομη πιο δραματικες λογω αναιμικου κλιματος αλληλεγγυης (εκτος οικογενειακου κυκλου) αφου η αποσαθρωση του κοινωνικου ιστου ειχε στιφτετελοποιηθη τα τελευταια χρονια της δηθεν παραγωγικης διακυβερνησης της νεοφιλελευθεροποιημενης κεντροαριστερας .
Η αναγκη δημιουργιας και στηριξης αλληλεγγυων δομων ηταν αναγκαια οσο ποτε και η κομματικη αντιδραση ηταν σχετικα γρηγορη (σε ρυθμους συριζα) …
Η προταξη αυτονομιας ηταν επιτακτικο κοινωνικο προαπαιτουμενο και ετσι φτασαμε η πρωτη συσκεψη αλληλεγγυων δομων στην α αθηνας να γινει το 2015 (ειχε προηγηθη μια συναντηση στη γεωπονικη ) …. τωρα πια εχουμε εναν ικανο καταλογο δομων σε ολη την Ελλαδα οι οποιες καλουνται να στηριξουν στο διηνεκες τις οποιες αλληλεγγυες προσπαθειες με την ελπιδα οτι θα αυξηθουν σε αριθμο και θα μεγαλωσουνκοινωνικα ιατρεια φαρμακεια 50
Καλυψαν τις αναγκες μεγαλου μερους των ανασφαλιστων ,κυριως ελευθερων επαγγελματιων αλλα και ασφαλισμενων με αδυναμια συμμετοχης στα φαρμακα
Μεσω των Αλληλεγγυων γιατρων εκαναν εγχειρησεις η ακριβες θεραπειες στα νοσοκομεια …ακομη και γενες … χωρις χρεωση δομες τροφης 107 καλυψαν αναγκες τροφιμων τουλαχιστον 30.000 ατομων σε ολη την Ελλαδα με διαφορους τροπους… ητοι α) εξορμησεις συλλογης εξω απο τα σουπερ μαρκετ β) συμμετοχικες συλλογες ομαδων αλληλεγγυων η συλλογων (γονεων , καθηγητων ,αθλητων, συνοικιων,πολεων,) γ) καμπανιες ειδικων προιοντων(ενα μπουκαλι λαδι για καθε ανεργο) δ)εκδηλωσεις καθε μορφης (παζαρια ανταλλακτικα , συναυλιες , θεατρικες παραστασεις , αλληλεγγυες αθλητικες εκδηλωσεις , δρομους αλληλεγγυης ) ε) Δρασεις Χωρις Μεσαζοντες Παρεδωσαν τα προιοντα με καθε δυνατο τροπο …. σε συλλογικες κουζινες , σε καθημερινα συσσιτια , σε υπαιθρια συσσιτια , σε τσαντες σουπερ μαρκετ , στο σπιτι ντελιβερι κοινωνικα φροντιστηρια.
Πολλες ΕΛΜΕ εκαναν αμεσως μαθηματα στα παιδια ,αλλα γινονται μαθηματα πλεον σε πολλα σημεια της ελλαδας και σε ολα τα ειδη γνωσης …. μαθηματα ενισχυτικης διδασκαλιας γυμνασιου, λυκειου, μαθηματα ξενων γλωσσων σε Ελληνες και ελληνικων σε μεταναστες , μαθηματα μουσικης .
κινησεις προστασιας της πρωτης κατοικιας και αποτροπης πλειστηριασμων
κινησεις αντιστασης στα χαρατσια και στις διακοπες ρευματος
Προκειται για Δρασεις που ξεκινησαν με την αποκατασταση του ρευματος στα νοικοκυρια που αδυνατουσαν να πληρωσουν στην αρχη τους λογαριασμους του ηλεκτρικου και μετα τα χαρατσια ….αλλα που ουσιαστικα προετοιμασαν την αμυνα για την επερχομενη αλωση της πρωτης κατοικιας απο τους μικροδανειστες και κυριως τις τραπεζες .
Κινησεις μικρομεσαιων κυριως για αμυνα προς τα ασφαλιστικα ταμεια
Το συγκεκριμενο κινημα επεκταθηκε σε οργανωμενες κινησεις των μικρομεσαιων σε παρα πολλες πολεις με θεματα κυριως την ασφαλιστικη καλυψη των κατεστραμενων επαγγελματιων αλλα αποτροπη κατασχεσεων ακομη και φυλακισης κυριως απο τα ταμεια … και το δημοσιο
κοινωνικοι συνεταιρισμοι με ενταση στον τομεα εστιασης αλλα οχι μονο
Ξαναμπηκε στην ελληνικη οικονομια ο τομεας της κοινωνικης οικονομιας … αυτος ειναι που μπορει να υποσχεθει οικονομικες επιτυχιες στο αμεσο αλλα και το απωτερο μελλον .
Εχει λιγα αλλα εντυπωσιακα παραδειγματα (βιομε,εμπρος,ερτ οπεν, εφημεριδα των συντακτων) συνδικαλιστικη η ταξικη αλληλεγγυη
Ενα μαλλον αδυναμο πεδιο δρασης με εξαιρετικα παραδειγματα οπου πρωτο και καλυτερο ειναι αυτο των καθαριστριων στο οποιο καταγραφηκαν ολες οι δυνατες συνεργιες μεταξυ φορεων αλληλεγγυης , συνδικαλιστικων φορεων καθε επιπεδου , απο απλα σωματεια μεχρι ομοσπονδιες και εγιναν καθε ειδους δρασεις ,παραστασεις , πορειες ,διαδηλωσεις , απεργειες και αλλες τοσο διαφορετικες μεταξυ τους ενεργειες που πραγματικα δειχνουν ποσο σημαντικο παραδειγμα μπορει να αποτελεσει μια μεγαλη σε διαρκεια επιμονη δραση αλληλεγγυων γυναικων.
Φαινεται οτι πολυ υπολειπομεθα απο την εστω και σχετικη καλυψη των αναγκων γεωγραφικα , ποσοτικα και ποιοτικα . Διαμορφωθηκε ομως ενας συνεπης κοινωνικος ιστος που εχει φιλοδοξια να απλωθει και να αμυνθει ακομη και στις αοκνες προσπαθειες του φιλελευθερισμου να υποταξει τη χωρα !
Η προκληση πλεον μετα την αναληψη κυβερνητικων ευθυνων αλλα και περιφερειακων η δημοτικων ειναι πολυεπιπεδη , αναπτυξη κινηματος με ευνοοικους ορους αφου δεν θα υπαρχουν οι μεχρι τωρα απαγορευσεις , αυξηση κοινωνικου παρεμβατισμου σε βαθμο αναστροφης του δυσμενους κλιματος αναδιανομης , δυνατοτητες για επεξεργασιες σημαντικου κοινωνικου βαθους ωστε να εχουμε αποτελεσματα που θα αντεξουν στο χρονο . Συμβολη στο κυβερνητικο εργο και ταυτοχρονα δυνατοτητα ελεγχου με προφανη θετικη αξιοποιηση.
Η συμβολη του κομματικου μηχανισμου στο εργο των δομων φαινεται να ειναι ακριβως η προστασια τους απο την οποια κυβερνοποιηση ! Αρα η εξασφαλιση της υπαρξης και της συνεχειας τους με ευνοικοτερους ορους .
Αυτο σημαινει πυκνωση του δικτιου των δομων και πλατεμα των δρασεων με προσθηκες νεων ακομη πιο αποτελεσματικων κινησεων .Πρεπει να τονισθει οτι οσες αναμονες αναφεραμε στην αρχη εχουν ηδη συμβει …εκτος του χωροταξικου διαχωρισμου ο οποιος ειχε συμβει στις μεγαλες πολεις (ΑΘΗΝΑ-θΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) απο την προηγουμενη κοινωνικη εντατικη χωροθετηση και φυσικα την ενταση της ,λογω χρησης του προσφυγικου ρευματος στην πληρη αλλοιωση των χαρακτηριστικων αρκετων συνοικιων ,κυριως της πρωτευουσας.
