Αναλογικές παροχές υγείας και πλήρως ανταποδοτικές συντάξεις προανήγγειλε ο διοικητής του ΙΚΑ, σε μια άκρως ταξική λογική, ανοίγοντας έτσι το… δρόμο για την πλήρη ισοπέδωση του κοινωνικού συστήματος ασφάλισης με την εξατομίκευση των συντάξεων και των παροχών υγείας. Αναλυτικότερα:
Την ώρα που οι δανειστές πιέζουν για αλλαγές στο Ασφαλιστικό, και μάλιστα τις βάζουν ως ένα από τα προαπαιτούμενα για την αξιολόγηση και την καταβολή δόσης, την ώρα που δεν ιδρώνει το αυτί του υπουργού (απαξίωσης της) Εργασίας για τις αποκαλύψεις της «Αυγής της Κυριακής» για τα μυστικά του έγγραφα περί Ασφαλιστικού και αλλαγή στο συνδικαλιστικό νόμο, έρχεται ο διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος να πετάξει -πάλι ως προπομπός – λαγός όλων όσα θα συμβούν- νέα «βόμβα» στο ασφαλιστικό σύστημα, προαναγγέλλοντας τον «Αρμαγεδδώνα» που θα ακολουθήσει στην κοινωνική ασφάλιση:
Υπό μορφή ερωτήματος, έθεσε το ενδεχόμενο να εξαρτώνται οι παροχές υγείας από τον αριθμό ενσήμων που έχει ο ασφαλισμένος κάθε χρόνο. Τάδε έφη μιλώντας την Τρίτη, σε Συνέδριο για την κοινωνική ασφάλιση που έγινε στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητηρί, υπό την αιγίδα του υπουργείου Εργασίας.
«Ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;», ρώτησε ο Ρ. Σπυρόπουλος για να δώσει τη ρητορική απάντηση ο ίδιος: «Είναι το ίδιο να έχει κάποιος 0 ένσημο, 50 ένσημα και 100 ένσημα;» Προφανώς, εξήγησε ο ίδιος, θα πρέπει να υπάρχει ένα κατώτατο δίχτυ ασφάλισης για όλους αλλά «δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξισωτικά για όσους έχουν περισσότερα ένσημα».
Επιπτώσεις
Τι σημαίνει, όμως, αυτό στην περίπτωση που εφαρμοστεί; Με λίγα λόγια, σημαίνει ότι θα υπάρχουν ασφαλισμένοι… πολλών ταχυτήτων. Σημαίνει πως εάν κάποιος δουλεύει 20 χρόνια και ξαφνικά ένα έτος κολλήσει δύο ένσημα θα έχει… ουσιαστικά μηδέν ασφάλιση.
Σημαίνει πως οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση θα δουν την πόρτα του ασφαλιστικού συστήματος, ή μπορεί και καμιά ΜΚΟ που με ευρωπαϊκά κονδύλια θα κάνει τη δουλειά του κράτους – πάντα, βεβαίως, με το αζημίωτο, αφού ουσιαστικά τα όποια κονδύλια προέρχονται από την τσέπη των φορολογουμένων.
Σημαίνει πως το σύστημα υγείας γίνεται εμπόρευμα, αγαθό για τους ολίγους, τα Ταμεία καταρρέουν, οι εργοδότες απαλλάσσονται από τις εισφορές. Σημαίνει… ιδιωτική ασφάλιση και κερδοσκοπικό κεφάλαιο στο Ασφαλιστικό.
Ο «καλός» Μπέζας
Στο ίδιο Συνέδριο, παρευρέθηκε και ο ο υφυπουργός Εργασίας Αντώνης Μπέζας, ο οποίος ενδυόμενος το ρόλο του «καλού» -και σε μια προσπάθεια να «καθησυχάσει» και να αποπροσανατολίσει τους εργαζομένους- διαβεβαίωσε πως δε θα θιγούν τα ειδικά καθεστώτα που προβλέπουν μειωμένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Τα 8 ερωτήματα Σπυρόπουλου
Ο Ρ. Σπυρόπουλος, επίσης, έθεσε το ερώτημα για την «εναλλακτική» λύση μετατροπής ταμείων κύριας ασφάλισης σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού και μετεξέλιξης των επικουρικών ταμείων (όπως ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, Ταμείο Νομικών) αλλά και των ταμείων εφάπαξ σε επαγγελματικά ταμεία.
Επιπλέον, έθεσε οκτώ κεφαλαιώδη ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν στο διάλογο για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό. Αναλυτικότερα:
1. Θα επιλέξουμε την καθολική ενοποίηση των υφιστάμενων ασφαλιστικών ταμείων σε ένα ενιαίο ταμείο ασφάλισης με τρεις κλάδους (μισθωτοί – αυτοαπασχολούμενοι – Αγρότες) ή θα επιλέξουμε τη διακριτή ύπαρξη τριών ταμείων κύριας ασφάλισης δηλαδή του Ταμείου Μισθωτών, του Ταμείου Αυτοαπασχολούμενων και του Ταμείου Αγροτών;
2. Η είσπραξη των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών για τις παροχές σύνταξης και υγείας θα διενεργείται από το ένα ή τα τρία ταμεία κύριας ασφάλισης ή από την Εθνική Δομή Είσπραξης Δημόσιων Εσόδων;
3. Θα υιοθετηθεί η πλήρης ένταξη του ΤΣΜΕΔΕ, του ΤΣΑΥ και του Ταμείου Νομικών στον ΟΑΕΕ ή ενδεχομένως γι’ αυτούς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς θα μπορούσε να εξεταστεί η δυνατότητα μετεξέλιξής τους σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού;
4. Η τελική επιλογή για το μέλλον των επικουρικών ταμείων αλλά και των ταμείων εφάπαξ αναζητείται μόνο μέσω του εγχειρήματος της ενοποίησής τους ή τελικά πρέπει να εξεταστεί και η δυνητική μετεξέλιξή τους και σε επαγγελματικά ταμεία;
5. Είμαστε ή δεν είμαστε υπέρ της παράλληλης, με το δημόσιο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης, ύπαρξης των επαγγελματικών ταμείων; Και αν ναι, ποια πρέπει να είναι τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που θα συμβάλουν στη δημιουργία τους;
6. Ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;
7. Πώς πρέπει να καθορίζονται οι κανόνες αναδιανομής σε ένα βιώσιμο δημόσιο σύστημα ασφάλισης, με δεδομένο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός έχει συγκεκριμένους περιορισμούς μεταφοράς οικονομικών πόρων για την ενίσχυση των συντάξεων;
8. Το ύψος των εργοδοτικών και εργατικών εισφορών πρέπει ή όχι να συνδυαστεί με τους στόχους μη δημιουργίας ελλειμμάτων και διασφάλισης βιώσιμων συντάξεων και ύψος εισφορών που θα υποβοηθούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων;
Διαβάστε επίσης:
