Συνεχίζεται για 8η συνεχόμενη ημέρα η απεργία πείνας από περίπου 4.500 φυλακισμένους στα σωφρωνιστικά καταστήματα της χώρας, ενάντια στο νομοσχέδιο Αθανασίου για τις φυλακές «τύπου Γ», για τα «λευκά κελιά» δηλαδή. Στους απεργούς, δεν αποδίδεται καμία υγειονομική περίθαλψη.
Κλιμάκιο εθελοντών γιατρών και νοσηλευτών θα επισκεφθεί, σήμερα, στις 10 το πρωί, στις Φυλακές Κορυδαλλού τους κρατούμενους απεργούς πείνας, οι οποίοι βρίσκονται στην όγδοη ημέρα της απεργίας τους και θα ζητήσει να της επιτραπεί να εξετάσει τους απεργούς. Η επίσκεψη αυτή κρίνεται απαραίτητη, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των απεργών πείνας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, χωρίς να τους παρέχεται η ενδεδειγμένη ελάχιστη ιατρική περίθαλψη και φροντίδα από τις αρμόδιες υπηρεσίες της φυλακής.
Να σημειωθεί πως τις Φυλακές Αυλώνας θα επισκεφθεί την ίδια ώρα η νέα περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, επικεφαλής κλιμακίου.
Ερωτηματικά για τη στάση της ΟΣΥΕ
έναντι των απεργών πείνας και των «λευκών κελιών»
Την ίδια ώρα, με επιστολή του προς τα Μέσα Ενημέρωσης (ΕΔΩ το πλήρες κείμενο), ο Γιώργος Χαρίσης, μέλος της ΕΕ του ΜΕΤΑ και πρώην αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, διατυπώνει μια σειρά ερωτημάτων, όσον αφορά στη στάση της Ομοσπονδίας των σωφρωνιστικών υπαλλήλων.
Όπως υπογραμμίζει, «Ο αγώνας των κρατουμένων, για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης, είναι αγώνας όλων όσων αντιπαλεύουν τη σημερινή μνημονιακή βαρβαρότητα και όσων βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους του αγώνα, παλεύοντας για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Η αλληλεγγύη κατά συνέπεια του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος είναι ανάγκη να εκφραστεί, γιατί όλα τα μέτρα καταστολής και περιορισμού της δημοκρατίας στοχεύουν στην εργατική τάξη, που αποτελεί τη μοναδική κοινωνική δύναμη, που μπορεί να αμφισβητήσει την εξουσία τους και να τους ανατρέψει».
Ζούμε, λοιπόν, συνεχίζει, «μια περίοδο έντονης φοβίας του αστικού πολιτικού κατεστημένου για το μέλλον του. Φοβάται μην αλλάξουν τα πράγματα και χάσει τα προνόμιά του, γι’ αυτό καταφεύγει σε όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας και εκφοβισμού του λαού: Βία και τρομοκρατία παντού – η Αθήνα μοιάζει με κατεχόμενη πόλη με ΜΑΤ και ασφαλίτες παντού – ευτελισμός του κοινοβουλίου και ακρωτηριασμός των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί μ’ αυτά που κάνουν σκάβουν και το δικό τους λάκκο».
Είναι τυχαίο, όμως, αναρωτιέται, «που μια από τις μαζικότερες απεργίες πείνας που έγινε σε φυλακές της χώρας μας – 4.500 περίπου κρατουμένων – “θάβεται” από τα συστημικά ΜΜΕ, ενώ αξιοποιείται για ακόμη μια φορά “συντεχνιακά”, για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη έκφραση, από την Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΣΥΕ);»
«Είναι τραγικό τη στιγμή που προωθείται για ψήφιση στη Βουλή αυτό το νομοσχέδιο, όταν απεργούν χιλιάδες κρατούμενοι, η Ομοσπονδία των εργαζομένων στα σωφρονιστικά καταστήματα, όπως κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται οι φυλακές, να μην λέει λέξη και να προχωρά στάσεις εργασίας με θέμα πόσοι δημοτικοί αστυνόμοι θα μεταταχθούν στις φυλακές ή γιατί δεν καταβάλλεται επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας στους διοικητικούς υπαλλήλους και τα δεδουλευμένα εξαιρέσιμων ημερών και αργιών!», υπογραμμίζει, και απευθυνόμενος στην ηγεσία της Ομοσπονδίας θέτει το ρητορικά ερωτήματα:
«Γνωρίζουν ότι η κινητοποίηση αυτή στρέφεται ενάντια στον αγώνα των κρατουμένων, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή τους, αφού δεν γίνονται επισκεπτήρια και δεν επιτρέπεται η επίσκεψη εθελοντών γιατρών για την περίθαλψη των κρατουμένων απεργών πείνας, και έχει εκδικητικό χαρακτήρα αφού τους αφαιρεί τη δυνατότητα επικοινωνίας με τα συγγενικά τους πρόσωπα. Θα μπορούσαν κάλλιστα να απέχουν από άλλες δραστηριότητες και να επιτρέπουν την παροχή βοήθειας στους απεργούς κρατούμενους.
»Το μεγάλο ερώτημα που εγείρεται λοιπόν είναι αν αυτή η συνδικαλιστική ηγεσία της ομοσπονδίας κινείται από έναν ακραίο συντεχνιασμό ή εξυπηρετεί και άλλες σκοπιμότητες.
»Όποια όμως και αν είναι τα κίνητρα τους, η μορφή πάλης και τα αιτήματα που επέλεξαν, εκθέτουν τους εργαζόμενους στην κοινωνία και ενισχύουν την άποψη πολλών ότι εντέλει δεν είναι εργαζόμενοι, αλλά ανθρωποφύλακες και ίσως να αδικεί αυτό πολλούς».
Ο Γ. Χαρίσης, κλείνοντας την επιστολή του, καλεί την «ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλες εργατικές Ομοσπονδίες να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των κρατουμένων και να παρέμβουν, ώστε οι κινητοποιήσεις της ΟΣΥΕ να μην στρέφονται ενάντια στους απεργούς κρατούμενους και τα δικαιώματά τους, αλλά στην κυβέρνηση και τις επιδιώξεις της».
