Μέσα σε λίγα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών κήρυξαν πραγματικό πόλεμο απέναντι στους εργαζόμενους.
Διέλυσαν το εργατικό δίκαιο, τις συλλογικές συμβάσεις, έφτασαν την ανεργία σε ποσοστά ρεκόρ, κατέστρεψαν όλες τις κοινωνικές δομές, μετέτρεψαν τις συντάξεις σε μικρά φιλοδωρήματα.
Δείχνουν απίστευτο πολιτικό κυνισμό και υποκρισία, απολύουν εργαζόμενους, τους θέτουν σε διαθεσιμότητα, τους αφήνουν απροστάτευτους χωρίς κανένα μέτρο προστασίας τους.
Οι φόροι, τα χαράτσια αθροίζονται χωρίς τέλος, εξαερώνοντας έτσι τον όλο και μικρότερο μισθό.
Η ανασφάλεια, ο φόβος γενικεύεται και διαχέεται παντού.
Οι δημόσιες επιχειρήσεις έχουν βγει στο σφυρί και καταστρέφονται όλες οι κοινωνικές δομές, μετατρέποντας τα δημόσια αγαθά σε εμπορεύματα (Υγεία- Παιδεία-Μεταφορές).
Συναδέλφισσες, -οι,
Ζούμε τον πιο σκληρό νεοφιλελευθερισμό που έχει υπάρξει ποτέ μέχρι τώρα. Ζούμε την πιο άγρια καπιταλιστική επίθεση.
Οι συγκοινωνίες βρίσκονται σε τροχιά υποβάθμισης του συγκοινωνιακού τους έργου, με το κράτος σταδιακά να αποσύρεται από τη χρηματοδότηση (επιδότηση) τους.
Η κυβέρνηση μετακίνησε εκατοντάδες εργαζομένους, εξειδικευμένο προσωπικό από εδώ και από εκεί, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή τους, ανοίγοντας το δρόμο για την ανάθεση όλο και περισσότερων εργασιών σε ιδιώτες εργολάβους, (βλ. έλεγχος και πώληση εισιτηρίων, συντήρηση κ.α.).
Το έργο έχει αποκαλυφθεί. Καλούμαστε να αναλάβουμε τους ρόλους μας
Τώρα πια κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δε γνωρίζει ότι αιφνιδιαστήκαμε, δεν μπορεί να επαναπαύεται σε υποσχέσεις και να έχει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να εξαιρεθεί από τη μνημονιακή καταιγίδα.
Σήμερα πια καλείται ο καθένας με καθαρό τρόπο να επιλέξει στρατόπεδο, ή θα παλέψει με όλου τους εργαζόμενους για τα συμφέροντα της τάξης του, για τη ίδια του τη ζωή, ή με την ανοχή του θα διευκολύνει ακόμη περισσότερο το μνημονιακό καθεστώς.
Υπάρχουν ηγεσίες συνδικάτων που έχουν αποδράσει από τους αγώνες
Είναι πασιφανές ότι ένα μέρος από τις διοικήσεις των συνδικάτων και στις συγκοινωνίες συνειδητά ή όχι έχουν συμφιλιωθεί με τις δυσκολίες της περιόδου. Συνεχίζουν να αποτελούν ένα συνδικαλιστικό παράδειγμα γαντζωμένο στο χθες, έχουν αποσυρθεί από κάθε διεκδικητικό αγώνα, από κάθε προσπάθεια εμπλοκής των εργαζομένων. Επιλέγουν συνειδητά να κινούνται σε μια γραμμή χαμηλών τόνων.
Σήμερα, 14 μήνες μετά την πολιτική επιστράτευση και όμως με δυσκολία μπορείς να διακρίνεις κάποιες ουσιαστικές ενέργειες διαμαρτυρίας και αντίστασης.
Δεν υπάρχουν ουσιαστικές αντιδράσεις απέναντι στη συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης, λες και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η επιλογή αυτή οδηγεί σε άλλο μοντέλο οργάνωσης και λειτουργίας των συγκοινωνιών.
Οι μετατάξεις δε που προηγήθηκαν τις διαδέχονται σήμερα οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες. Το κλίμα εφησυχασμού που θέλει να εμφανίζει η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, δεν πρέπει να μας ξεγελά, δε συνιστά αλλαγή ρότας αλλά μόνο την αγορά πολιτικού χρόνου για μετά τις ευρωεκλογές.
Οι συλλογικές συμβάσεις μετά τον θεσμικό παροπλισμό των συνδικάτων, έχουν μετατραπεί σε άδειο πουκάμισο και κρύβοντας πίσω από αυτό τη διάλυση των ίδιων των συνδικάτων.
Να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι
Η αμηχανία, η αδράνεια και ο εφησυχασμός πρέπει να τερματιστεί. Κάθε εκδοχή κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να πάρει οριστικό τέλος.
Καιρός να υποστούμε το ισχυρό σοκ της ανασύνταξης, της ανασυγκρότησης των νέων αγωνιστικών συσπειρώσεων ενός νέου συνδικαλιστικού παραδείγματος.
ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ
ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Ο κατακερματισμός, η συντεχνιακή λογική, οι μικρο-ιδιοκτησίες και τα μικροσυμφέροντα δεν μπορούν να κρατούν το κίνημα στο χθες λες και δεν έγινε τίποτα αυτά τα 4 χρόνια.
Απαιτείται μια νέα συμφωνία για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Όλα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όταν η καταστροφή απλώνεται παντού, δεν μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα να κινείται με τον αραμπά. Η ενοποίηση των συνδικάτων στα πλαίσια μιας νέας οργανωτικής δομής του συνδικαλιστικού κινήματος στις συγκοινωνίες, αποτελεί το πρώτο αναγκαίο βήμα σε μια γραμμή ανασύνταξης.
Η αλλαγή του προσανατολισμού του σε μια αγωνιστική γραμμή διεκδίκησης και κοινωνικοποίησης της δράσης του, μπορεί να μας βάλει σε μια αντίστροφη πορεία πριν το κοντέρ μηδενίσει.
Η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας αποτελεί μια από τις κορυφαίες διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος και σε αυτές τις συνθήκες αποκτά ειδική σημασία. Η υπογραφή της σύμβασης εργασίας θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και την ίδια την υπόσταση του συνδικαλιστικού κινήματος στις συγκοινωνίες.
Όμως η μέχρι σήμερα αντιμετώπιση του όλου θέματος είναι συνδικαλιστικά και πολιτικά πίσω από τις ανάγκες.
Σε μια εποχή που έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί σε βάρος των συνδικάτων δεν υπάρχει, ως θα όφειλαν, καμία ουσιαστική προσπάθεια συντονισμού και δημιουργίας κοινού μετώπου ανάμεσα στα συνδικάτα, απέναντι στη συμμαχία των δυνάμεων του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των δανειστών.
Και το χειρότερο… Δεν υπάρχει καμιά προσπάθεια ουσιαστικής ενημέρωσης των εργαζομένων, και πολύ περισσότερο αγωνιστικής διεκδίκησης και αντί για αυτά τα τόσο αυτονόητα, παρατηρούμε ότι οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, το παράδειγμα στην πρώην ΕΘΕΛ είναι χαρακτηριστικό, να κινούνται στη γραμμή της μυστικής διπλωματίας, των διαδρόμων και των μυστικών συνεννοήσεων.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα τι δεν πρέπει να γίνει
• Να δημιουργηθούν με αιφνιδιαστικό τρόπο τετελεσμένα με την υπογραφή της σύμβασης σε ένα μόνο χώρο εργασίας.
• Να παραιτηθούμε με ευκολία από τη διεκδίκηση της επανάκτησης οικονομικών αιτημάτων.
• Να επιδιώξουμε στο επίπεδο των θεσμικών αιτημάτων να προκύψει συμφωνία στο ευνοϊκότερο καθεστώς, που ισχύει ανάμεσα στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες και όχι στο χαμηλότερο.
• Να εμπλέξουμε το σύνολο των εργαζομένων στη μάχη της σύμβασης, καθιστώντας τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές και όχι παρατηρητές.
• Καμία συλλογική σύμβαση να μην υπογραφεί χωρίς την ενημέρωση και την απόφαση των εργαζομένων μέσα από διαδικασίες γενικής συνέλευσης.
Συναδέλφισσες,- οι,
Ο χειρότερος σύμβουλος σε αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι να παραιτηθούμε από τη συλλογική δράση, είναι να αφήσουμε τα συνδικάτα να απαξιωθούν.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να απαιτήσουν τη δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων και τον επαναπροσανατολισμό τους.
Να απαιτήσουμε τα συνδικάτα να φύγουν το γρηγορότερο από γραμμή των χαμηλών τόνων και να μετατραπούν σε ζωντανές συλλογικότητες ικανές να υπερασπιστούν τους εργαζομένους και το δημόσιο χαρακτήρα των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς.
Το pdf εδώ
