Η σφραγίδα των μνημονιακών συνδικαλιστικών παρατάξεων μπήκε προκειμένου να συνεχιστεί το «επιτυχημένο» έργο των προηγούμενων ετών με αποκλεισμό της Ενωτικής Ριζοσπαστικής Παρέμβασης από το προεδρείο της ΟΤΟΕ.
Δυστυχώς το Αγωνιστικό Μέτωπο, σ’ ένα περίεργο ρόλο, όχι μόνο αδιαμαρτύρητα ανέχθηκε την πρωτοβουλία ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και άλλων δυνάμεων αλλά την ενίσχυσε με την παρουσία της στο προεδρείο.
Η Ενωτική Ριζοσπαστική Παρέμβαση, ως σχηματισμός που προέκυψε από τη συνένωση δυνάμεων συνδικαλιστών από διαφορετικές παρατάξεις και ανεξάρτητα από πολιτικές αφετηρίες ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των καιρών, δεν θα υποχωρήσει από τις εντεινόμενες επιθέσεις. Θα είναι παρούσα στους απαραίτητους αγώνες που θα δώσουν οι συνάδελφοι των τραπεζών για να απομακρυνθούν οι εφιαλτικές πολιτικές των μνημονίων, για να ανατραπεί η τρικομματική κυβέρνηση που τις υπηρετεί και για την αλλαγή των συσχετισμών στο σ. κ. και από τα συνδικαλιστικά εξαπτέρυγά τους.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Στην ιστορία πέρασε και το 30ο Συνέδριο της ΟΤΟΕ. Ένα Συνέδριο, που με βάση τις πιεστικές ανάγκες που δημιουργούνται από τις εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο αλλά και τις αναδιατάξεις στο τραπεζικό σύστημα, θα έπρεπε να εστιάσει στην ανάλυση των κινδύνων που έχουν να αντιμετωπίσουν οι τραπεζοϋπάλληλοι και στην ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού απολογισμού δράσης, ώστε να ανασυνταχθεί το κίνημα στον κλάδο μας και να δώσει επιτέλους απαντήσεις, προασπιζόμενο τις εργασιακές σχέσεις, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά μας και τις θέσεις εργασίας.
Αντί αυτού, το 30ο Συνέδριο αναλώθηκε σε μια άνευ προηγουμένου παρωδία, με ευθύνη ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και των συνεργαζόμενων με αυτές εργοδοτικών παρατάξεων. Κυριάρχησαν οι από μέρους τους ανούσιες, παλαιοκομματικού περιεχομένου κορώνες και υποβαθμίστηκε σημαντικά η ουσιαστική ατζέντα των θεμάτων που μας απασχολούν. Ήταν τέτοια η υποβάθμιση, που τελικά δεν υπήρξε συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο με σαφή τρόπο να αποτελεί την απόφαση του Συνεδρίου. Ο όποιος προγραμματισμός δράσης αποφασίστηκε, στηρίχτηκε σε θολές θέσεις που αποσπασματικά και σε τίτλους διατυπώθηκαν κατά την κατακλείδα ομιλία του Προέδρου της ΟΤΟΕ Σ. Κούκου…
Η θεσμική αυτή κατηφόρα, πέρα του ότι δεν έχει προηγούμενο, συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή, που η απαίτηση για μια στιβαρή, σχεδιασμένη και αποδοτική δράση της Ομοσπονδίας μας δεν αποτελεί απλή αναγκαιότητα, αλλά έχει πλέον χαρακτήρα κρίσιμο για όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο. Αλλά κάποιοι, φαίνεται, είναι μαθημένοι “περί άλλων να τυρβάζουν”. Και για να διατηρήσουν τις θέσεις τους, να εξακολουθήσουν να υπηρετούν στην ουσία τις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων και τις επιδιώξεις των εργοδοτών, παίζουν παιχνίδια επικίνδυνα στην πλάτη όλων μας. Παιχνίδια που απαξιώνουν περαιτέρω το συνδικαλιστικό κίνημα, την ώρα που η κεντρική επίθεση ενάντια στους τραπεζοϋπάλληλους είναι προ των πυλών.
Κλαδική σύμβαση, ασφαλιστικό, συγχωνεύσεις-εξαγορές και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι τα βασικά ζητήματα που έχουμε μπροστά μας. Ως Ενωτική Ριζοσπαστική Παρέμβαση, επιλέξαμε να μην ακολουθήσουμε το δρόμο της κατηφόρας. Αντίθετα, καταθέσαμε και αναλύσαμε διεξοδικά θέσεις μας, σε μια προσπάθεια να θέσουμε τη ρότα της ΟΤΟΕ. Δυστυχώς, όμως, τα γεγονότα στο 30ο Συνέδριο αλλά και αυτά που επακολούθησαν, έκαναν ένα πράγμα σαφές: οι μάσκες του κυβερνητικού, κομματικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού έχουν πια πέσει.
6-12-2012
