Οι δραματικές πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών έχουν προς το παρόν “παγώσει” τις προγραμματισμένες για τον προϋπολογισμό νέες απεργιακές κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Το πραγματικό και εκβιαστικό δίλημμα “ευρώ ή δραχμή”, όπως τέθηκε από τον πρωθυπουργό, ανάγκασε τα όργανα των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που συνεδρίαζαν από κοινού την περασμένη Τρίτη, να τοποθετηθούν αυθόρμητα, προχωρώντας σε δηλώσεις. Όχι ακριβώς σε αυτό, αλλά στο αρχικό (και επίσημο) δίλημμα: “Δημοψήφισμα ή εκλογές”.
Οι διαφορετικές και αυθόρμητες αντιδράσεις, όχι τόσο των παρατάξεων όσο των τριτοβάθμιων οργανώνσεων, αποτύπωσαν σε μεγάλο βαθμό τις πραγματικές μετακινήσεις που έχουν δρομολογηθεί τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που εφαρμόζεται το καταστροφικό για την κοινωνία και τους εργαζόμενους Μνημόνιο. Μετακινήσεις που αποδεικνύουν τις ταυτόχρονες διεργασίες κομματικού απεγκλωβισμού και διεύρυνσης του αντιμνημονιακού μετώπου.
Ήταν αναμενόμενο, στο δίλημμα “εκλογές ή δημοψήφισμα”, σύσσωμη η συνδικαλιστική αντιπολίτευση και στις δύο οργανώσεις (ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση και ΠΑΜΕ) να απαντήσει με “εκλογές εδώ και τώρα”. Θα προσθέταμε αυτονόητα ότι η απάντηση αυτή εξέφραζε και αρκετούς συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, μόνο που με συμφωνία των δύο ηγεσιών αυτοί δεν τοποθετήθηκαν με επίσημες δηλώσεις.
ΑΔΕΔΥ: Όχι σε ψήφο εμπιστοσύνης
Η ανατροπή ήρθε την επόμενη ημέρα, κατά την οποία συνεδρίαζαν ξεχωριστά ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Για πρώτη ίσως φορά, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, τριτοβάθμια οργάνωση με σαφή πολιτική θέση ζήτησε “να μή δώσει η Βουλή ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση”, προσθέτοντας ότι “η ελληνική κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία είναι αντίθετη με τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και έχει ήδη άρει τη δική της ψήφο εμπιστοσύνης”.
Αιτιολογώντας την απόφαση του Γενικού της Συμβουλίου η ΑΔΕΔΥ σημειώνει: “Η κυβέρνηση, που με την πολιτική της εδώ και ενάμιση χρόνο έχει στραφεί κατά ολόκληρης της κοινωνίας, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τους νέους, ζητεί σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή για να συνεχίσει την πολιτική των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων, της διαρκούς μείωσης μισθών και συντάξεων, την πολιτική που υπερχρεώνει τη χώρα και οδηγεί σε εκχώρηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων σε ξένα συμφέροντα και σε ξεπούλημα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου σε επενδυτές – ‘αρπακτικά’, στην εκχώρηση των δημοσίων υπηρεσιών σε ιδιώτες – κερδοσκόπους, στο ξεπούλημα των επιχειρήσεων του Δημοσίου σε εξευτελιστικές τιμές και στη διάλυση κάθε έννοιας εναπομείναντος κοινωνικού κράτους”.
Ισορροπίες και κινητοποιήσεις
Στη ΓΣΕΕ το κλίμα, ειδικά στον χώρο των ΔΕΚΟ, ήταν αντίστοιχο. Για λόγους εσωτερικής ισορροπίας και μετά από διευκόλυνση του ΠΑΜΕ (δεν συμφώνησε με Αυτόνομη Παρέμβαση και ΔΑΚΕ για συλλαλητήριο), η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ διά του προέδρου της κράτησε ίσες αποστάσεις, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί για το δημοψήφισμα: “Η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Τα συνδικάτα κλείνουν τα αυτιά τους σε όλους τους μετέχοντες στο πολιτικό παιχνίδι, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους, που θέλουν να εντάξουν τους εργαζόμενους στις δικές τους λογικές”. Ωστόσο πρόσθεσε ότι οι κινητοποιήσεις που θα εξαγγελθούν το επόμενο διάστημα “θα αφορούν στην υπεράσπιση των συμφερόντων που συγκρούονται με την απαράδεκτη ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική, τον προϋπολογισμό που θα κατατεθεί και με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε και το οποίο έχει επαχθέστατες ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους και ειδικότερα για τις ΣΣΕ”.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση χαρακτήρισε “τέχνασμα το δημοψήφισμα”, με την κυβέρνηση να επιδιώκει να αγοράσει για μία ακόμη φορά πολιτικό χρόνο και να αποπροσανατολίσει τους αγώνες των εργαζομένων. “Οι εργαζόμενοι πρέπει να παρέμβουν στις εξελίξεις, να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους ενάντια σε λύσεις που στοχεύουν να διατηρήσουν το σημερινό πολιτικό σκηνικό, ανεξάρτητα από τις μνημονιακές εκδοχές του”.
Ακολούθησε τοποθέτηση της ΔΑΚΕ, που τάχθηκε κατά της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, υποστηρίζοντας πως και η πρόταση αυτή “κατ’ουσίαν είναι τυχοδιωκτική και προσπαθεί μέσα από εκβιαστικά διλήμματα να προσυπογράψει και να νομιμοποιήσει την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια, η οποία φτωχοποιεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο και χρεωκοπία”.
Αναδημοσίευση από ΑΥΓΗ, 6-11-2011
